Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

upajam się własną bezradnością
świat narzucił takie tempo
że odechciewa się żyć
mam ochotę wyskoczyć przez okno
dziwne że jeszcze nie skoczyłem
a może nie mieszkam dostatecznie wysoko

upajam się własną bezradnością
nic nie zrobiłem
kiedy odchodziły ode mnie
jedna po drugiej kobiety mojego życia
chciałbym wiedzieć co mam zrobić teraz
chciałbym wiedzieć co mam chcieć

upajam się własną bezradnością
w zapyziałym mieszkaniu
gdzie po podłodze walają się butelki
gdzie gniją resztki po pizzy
gdzie mój kot sra do wanny
gdzie mówiłaś kocham cię wiesz

upajam się własną bezradnością
bo w tej chwili
nie potrafię nic innego
jutro może coś się zmieni
wcale nie mam ochoty na jutro
ale jutro nadchodzi bezlitosne i łapie mnie z ręką w gaciach



Opublikowano

polu w swoim wierszu opisałes codzienoś nie tylko swoją,,,,ale wielu z nas , szukających rady , wyciągniętej ręki ,,,,,! a anafory ndają wmocnienia przekazowi!
Wiersz zatrzymuje , daje czytelnikowi do myślenia, żyć ,,,jak ,,,silni dobrze się maja, a słabym jak to w przyslowiu ,,,wiatr w oczy,,,!
Pozdrawiam!
+

Opublikowano

"upajam się własną bezradnością

upajam się własną bezradnością

upajam się własną bezradnością

upajam się własną bezradnością"

Jej. 4 promile jak nic.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Przecierz to anafora-środek poetycki , ma pełne prawo wystąpić na poczatku słowa w wersie lub kolejnych wersach!
Przepraszam, 5 promili. No chyba żeby było 2 x 4 to razem 8 ale to raczej niemożliwa zbieżność i zaleźność... no chyba że występuje utrata przytomności bez efektu zwrócenia nadmiaru.
Opublikowano

Pani Aluno, wiem jestem wredny. Ale to świadoma premedytacja. Zagłaskanie uwstecznia. Po prostu i zwyczajnie. Pozdrawiam :)

Opublikowano

Naukowcy rozkminili:
trzeba ćwiczyć w wolnej chwili
jeśli łapie cię depresja
to ćwiczenia rzecz najlepsza

Zająć się czymś warto także
by nie myśleć tak w nadmiarze
i jak zajmiesz się czymś zdrowo
to śmiał będziesz się na nowo

przestań kopać już ten dołek
weź się w garść zrób coś cokolwiek
zamiast się ciągle użalać
każ beznadzieji spierdalać

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Popieram, lepiej niech będzie - katuj, tratuj... niż piękny wiersz - szczególnie, że wywalenie czterech wersów p.t. "upajam się własną bezradnością" nadaje tekstowi o wiele lżejszy oddech, wtedy zdecydowanie na plus.
Opublikowano

proponuję popracować nad "własną bezradnością".
zmienić pierwszy wers każdej zwrotki, najlepiej wyciąć.
dlaczego?
zwyczajnie jest tak ciężki, duszny, że nie można z nim czytać reszty.
bezradność bez tego... jest bezradnością.

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pani krzywdzi początkujących poetów takim świergoleniem Pani Alino. Przekora? Bez sensu.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nic ujmę - nic dodam. Parasolki, parasolki itd... :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Własnie Sylwku ,,dla mnie to wołanie o pomoc!
Nie spałam , po przeczytaniu,,,i nie tylko tego wiersza, ,,sama doswiadczyłam wieleeeeee!
Toteż trzeba czytac , a nie ogadac wiersze!
Do poczytania!
Hania

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...