Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

może inaczej, może iść na całość
tak pragnąć mocno, aby wszystko posiąść
gorącym sercem świat zdobywać śmiało
w duszy zachować zawsze jasny osąd

słowa nadziei nieść przez całe życie
myśl kierować w bok lecz nigdy w schematy
odnaleźć dobro czasem małe tycie
być zwariowanym i wciąż gonić za czymś

a jeśli służyć to czynić roztropnie
na drobne szczęścia nie można rozmieniać
i namiętnościom stanowczo się oprzeć
wspólną miłością bezwzględnie świat zmieniać


inspiracja "Połamaną" K. X.

Opublikowano

dziękuję.
"wyprostowałeś" ją, w zachowanym rytmie, dopowiadając o pragnieniu znalezienia dobra, które w Połamanej tliło się, a tutaj już tworzy łunę.

muszę się uśmiechnąć, bo bardzo mi miło :)

pozdrawiam,
in-h.

Opublikowano

Cóż... raczej nie jestem miłośnikiem takich wierszy - tematycznie i formą, niemniej byłem i czytałem :) A znawcy się wypowiadają bądź wypowiedzą.

Opublikowano

Jacku życie jest zbyt krótkie , ,,,trzeaba iśc na całość,,,a, odnalezione dobro chonić przed materialnym światem, ktory niszczy nasze najcenniejsze z tudem zdobyte szczęsie ...!
Z resztą :..."wspólną miłością bezwzględnie świat zmieniać "
Pozdrawiam!
Hania
+

Opublikowano

Jacku, pięknie "wyprostowałeś" Połamaną.

Podoba mi się przesłanie: iść "na całość" to: "w duszy zachować zawsze jasny osąd"..."słowa nadziei nieść przez całe życie"..."być zwariowanym i wciąż gonić za czymś a jeśli służyć to czynić roztropnie" ..."wspólną miłością bezwzględnie świat zmieniać" - jestem za!!!

Serdecznie pozdrawiam uśmiechem (b.szczerym jak zawsze :-)
Krysia

Opublikowano

Zgrabnie napisane przesłanie, a właściwie manifest swego rodzaju.
Tylko końcówka...Zaprzeczajaca moim zdanie sama sobie. Bo jakże oprzeć się namietnościom, a później mówić o wspólnej miłości i jeszcze o zmienianiu świata. Przeciez miłość sama w sobie jest namiętnością i emocją. Nie może pozostać letnia, przemyślana i grzeczna...
Pozdrawiam
Lilka

Opublikowano

Znów inspiracje, jakie to miłe dla autorów, dla mnie - czytelniczki także,
bo jest czym "uszy nacieszyć". Bardzo mi się podoba. Pozdrawiam.

"a jeśli służyć to czynić roztropnie

"wspólną miłością bezwzględnie świat zmieniać"... :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...