****

[Rafał Orszak]

mielibyśmy strony
kultury części
wymiary miejsc
język pierwsza
z dróg
ład napis środek
przetrwać centrum
buty tłusty popiół
wyhaftują

powstaje nic
warta Polska ogień
okolice gromu
to miesiące
kręgi uszy ludzie

wykorzenia serce
szkliwo ducha
wichura karmiąca
krzaki masowo

grób krzyż
tych co wiedzą
z samiutkiego
środka ruchu
stoi strzeże
kryje
płomień
przemiana


za mleko
idące w kraj

strażacy miodu
my
my

12.X.2000 r.

[Emilia Zone]

niepotrzebne powtórzenia "środek" i "my"
nie wiem też co to za "duh" w "szkliwo duha"
szczerze mówiąc

ale
przeczytałam go cztery razy.. :)
za każdym razem inaczej.. za każdym razej ciekawiej i chyba się rozpędzam bo
zaczyna mi się podobać coraz bardziej :)
ciekawe spojrzenie na ojczyznę, patriotyzm i wszystko to, co pomału w Nas umiera..

dla mnie jak najbardziej :)

pozdrawiam
Emilka

[Luthien_Alcarin]

nowatorski, podba mi sie mimo wszystko nieszablonowosc ktora przewija sie miedzy wersami

Pozdrawiam
Agata

[Jan Polski]

Wiersz z "duha" polskości zrodzony - właśnie tak, bez małego "c". Czegoś jednak zabrakło.
Ale błąd trzeba poprawić.
Pozdrawiam - Jan P.