Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dążę do pełności i ładu sumienia
sytość rośnie we mnie jak trawa po burzy
wypełniając szczelnie aż po brzeg znudzenia
plastikowe niebo pocztówki z podróży

kupuję różności w przygodnych marketach
zapełniam przepastne we wnętrzu metraże
niedoszłe marzenia stawiam na zakrętach
mroczne Velazquezy w pustych korytarzach

nie pójdę daleko nie dotknę obłoków
nie rozwinę skrzydeł niech sobie łopoczą
resztę niespełnienia ukryję głęboko
zresztą biec donikąd nie bardzo jest po co

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Lilko, wydaje mi się, że chęć sprostania formie, przerosła nieco treść. Rozumiem, chodzi o rymy, liczbę sylab, a wtedy łatwo zgubić to "coś"
Nie przemawia do mnie np: pełność sumienia. Sumienie pełne czego?
Jak mogą łopotać nie rozwinięte skrzydła?
Ale podoba mi się ostatni wers. Dla niego warto dopieścić to i owo.
Moim skromnym zdaniem.
Pozdrawiam
:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Lilko, wydaje mi się, że chęć sprostania formie, przerosła nieco treść. Rozumiem, chodzi o rymy, liczbę sylab, a wtedy łatwo zgubić to "coś"
Nie przemawia do mnie np: pełność sumienia. Sumienie pełne czego?
Jak mogą łopotać nie rozwinięte skrzydła?
Ale podoba mi się ostatni wers. Dla niego warto dopieścić to i owo.
Moim skromnym zdaniem.
Pozdrawiam
:)

Grażyno,
Dziękuje bardzo za komentarz. Jesli nawet tylko ostatni wers się podobał, to i tak się cieszę.
PS. Skrzydła opuszczone smętnie w dół, też moga łopotać, tylko inaczej.
Pozdrawiam
Opublikowano

Czytałam już dawniej, wiersz Twój mnie zainteresował, teraz miałam
troszkę czasu, wygładziłam go troszeczkę, wyrównałam, mam nadzieje, że nie weźmiesz mi tego za złe, bo wiersz i temat wart zachodu. Uważam, że jest ciekawy:

Dążę do sytości i ładu sumienia
spokój rośnie we mnie jak trawa po burzy
wypełniając szczelnie aż po brzeg znudzenia
plastikowe niebo pocztówki z podróży

kupuję różności w przygodnych marketach
zapełniam przepastne we wnętrzu metraże
niedoszłe marzenia stawiam na zakrętach
wśród Velazquezów z mrocznych korytarzy

nie pójdę daleko nie dotknę obłoków
nie rozwinę skrzydeł niech sobie łopoczą
resztę niespełnienia ukryję głęboko
zresztą biec donikąd nie bardzo jest po co


Serdecznie pozdrawiam
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dzięki Oksywio!
Opakowania zastępcze (pamietasz może te słoiczki z czasów komunistycznych zapakowane byle jak...
Nasze czasy to właśnie wysycenie się różnościami i produktami zastępczymi. Tak to widze i tak to starałam sie opisać.
...a miało być wesoło i pogodnie, może nastepnym razem.
Och te myśli nieuczesane, ty w swoja stronę, a one w swoją!
Pozdrawiam serdecznie
Lilka
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



...Między wichrami płyną obłoki, odeszły w ciemnośc zmęczone kroki...
Fajnie,że zanurzyłaś sie przez chwilke w moim potoku!
Dzięki za rymy i rytmy których zawsze jestem niepewna.
Pozdrawiam ciepło
Lilka
Opublikowano

Mam nadzieję Lilko ,że sytość to nie przesyt jedzeniem , wyrzutami sumienia to , "niestrawnośc codziennego naszego życia, pełnego goryczy , trosk....a market to u cieczka po ...zaspokojenie ,,,ale tylko tak ,a może az tak zwyczajnie!
Serdecznie!
Hania
+

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Babo Izbo,
Bardzo Ci dziękuję za wygładzenie i uładzenie i sugestie, z których w większości skorzystałam.
W pierwszej zwrotce nie może byc spokój, bo spokój to coś innego niż tytułowa "sytość".
Wszelkie twoje rady i podpowiedzi przyjmuje teraz i w przyszłości z wdzięcznością. Dopiero się uczę pisania i takie komentarze jak twój są jak najbardziej cenne.
Pozdrawiam serdecznie i wdzięcznie
Lilka
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witam Cię Nato pod moim wierszykiem.
Skorzystałam z podszeptów i chyba rzeczywiście na dobre wyszło to wierszowi.
Cieszą jak zwykle twoje słowa, a w szczególności to ...niezłe wykonanie...
Pozdrawiam pomeczowo
Lilka
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Haniu,
Miło Cię gościć. Sytość to nie tylko wypełnienie brzucha różnościami, ale tez wypełnienie siebie i swojego otoczenia niepotrzebnościami, które w ostatecznym rozrachunku nie wnosza niczego.
Pozdrawiam ciepło
Lila
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dzięki Oksywio!
Opakowania zastępcze (pamietasz może te słoiczki z czasów komunistycznych zapakowane byle jak...
Nasze czasy to właśnie wysycenie się różnościami i produktami zastępczymi. Tak to widze i tak to starałam sie opisać.
...a miało być wesoło i pogodnie, może nastepnym razem.
Och te myśli nieuczesane, ty w swoja stronę, a one w swoją!
Pozdrawiam serdecznie
Lilka
Opakowania zastępcze i ceny umowne - pewnie, że pamiętam. Chodziliśmy w zastępczych opakowaniach i żyliśmy umownie. ;-) I nic się właściwie nie zmieniło, tylko tyle, że te wszystkie umowności i zastępczości krzyczą reklamą i zasypują nas zewsząd, tworząc iluzję prawdziwego życia.
Opublikowano

Czytałam Twój wiersz wcześniej Lilko, a dzisiaj zaglądam i jest tak równiutki, wygładzony, czysty - przyjemnie płynąć kolejnymi wersami.

Ciekawy neologizm - "niepotrzebności" - naprowadził mnie na taką myśl: większość różności nie jest nam wcale potrzebnych. Ludzię nieraz dążą do zdobycia/osiągnięcia czegoś (rzeczy materialnych, korzyści innego rodzaju, zaspokojenia zachcianek), co wypełnia jakiś kawałek wewnętrznej "pustki" - która jest nią o tyle, o ile przeceniamy wartość lub rzeczywistą konieczność "nasycenia się" nimi. Wtedy i Velazquezów jest już za dużo, i skrzydła tracą swoje właściwości, i nagle okazuje się, że już nie ma po co biec, donikąd...
Podobny tematycznie jest wiersz Aluny; obydwa o jakimś rodzaju niespełnienia, które jest nam wdrukowywane wielkimi literami, przez otaczający przepych i konsumpcjonizm. Od nas tylko zależy, czy chcemy żyć pod plastikowym niebem...

kłaniam się, z podobaniem - a jakże!
in-h.
:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kaliope,
Miło ponownie przeczytać twoje refleksje. Jak zwykle przemyślane dokładnie. Przyjemnością dla autorki jest zauważalna uwaga, poświęcana jego pisanienie. Zachęca do dalszej pracy!
A'propos twojego komentarza...
Kiedyś byłam poproszona o pomoc w likwidowaniu mieszkania po starszej osobie. Okazało się to pracą kilkudniową. Wynosiliśmy i wyrzucaliśmy i rozdawaliśmy tysiące takich własnie niepotrzrebności, którymi ten człowiek obrastał przez lata. Dla niego były one w jakis sposób ważne, a dla osób postronnych okazały się tylko problemem z którym nie bardzo co zrobić...
Pozdrawiam nieodmniennie ciepło
Lilka
Opublikowano

[quote]
Kaliope,
Miło ponownie przeczytać twoje refleksje (...)
A'propos twojego komentarza...
Kiedyś byłam poproszona o pomoc w likwidowaniu mieszkania po starszej osobie. Okazało się to pracą kilkudniową. Wynosiliśmy i wyrzucaliśmy i rozdawaliśmy tysiące takich własnie niepotrzrebności, którymi ten człowiek obrastał przez lata. Dla niego były one w jakis sposób ważne, a dla osób postronnych okazały się tylko problemem z którym nie bardzo co zrobić...
Pozdrawiam nieodmniennie ciepło
Lilka



cała przyjemność po mojej stronie, Lilko.
Odnośnie Twojego przykładu - no właśnie. Zwróciłaś uwagę na jeszcze jedną ważną rzecz. Subiektywne pojęcie potrzeby. To, o czym pisałam wcześniej, może tyczyć się każdego człowieka, może być schematem, na taką generalizację pozwoliłam sobie po trosze z autopsji (choć mimo wszystko unikam dedukcyjnego myślenia, bo może być krzywdzące), a po trosze z uwagi na oczywistą wymowę wiersza. Natomiast każda potrzeba, również otaczania się przedmiotami - elementami kultury, której każdy człowiek jest jednocześnie twórcą i odbiorcą - jest subiektywna. Moje "bibeloty" dla innych mogą być czymś zbędnym, podczas, gdy ja mam do nich sentyment, albo po prostu słabość... i odwrotnie, istotne dla kogoś rzeczy, w moim odczuciu mogą być takimi właśnie "niepotrzebnościami" :) A każdy ma przecież prawo dążyć do pełności i ładu sumienia... hmm... :)))

Lilko, gryzę się w język, bo temat rzeka, a w swoim wierszu wszystko dokładnie powiedziałaś :) Miło mi zawsze z Tobą pogawędzić... miło w ogóle tutaj "porozmawiać", jeśli wiersze skłaniają do refleksji (chyba też po części taki mają cel).

pozdrawiam serdecznie,
in-h.
:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • gorąco pragnie bliskości modli się równie żarliwie a ty milczysz więc ci bluźni złorzeczy potem przepłukuje usta winem   potem winą potem winem – to nie transsubstancjacja pamiętasz?   to dłonie które w imię twoje i jej za prawdę składają się do ust   co skradzione niech wina zaleje co święte wino rozgrzeszy
    • Janek jest konkretny porusza się w granicach cienia przenosimy ten cień z miejsca na miejsce jak kanapę podczas remontów Janek dobrze zna Brooklyn Bastylię i Sai Kung nie skarży się nie przeklina otacza się nocą jak mątwa alkohole przez plastikowe rurki papierosy szklane bez filtra jest nieśmiertelny niedługo umrze w sprężni                        
    • @Annna2 Przepraszam, ale przesłanie mojego utworku jest przeciwne niż Pani mi pisze Pani Anno. w wierszu i dołączonych tekstach oraz ilustracji chodzi o powody dla których Polska wpierw z sukcesem broniła się przed Rosją a potem już nie mogła. Wskazuje, że Rosja znacznie zwiększyła w tym czasie swoje terytorium głównie w kierunku Syberii, co spowodowało, że Polska zmagała się z coraz większym państwem i w końcu nie była w stanie. Historycy wskazują natomiast głównie przyczyny wewnętrzne wpływające na samą sprawność Polski i co za tym idzie możliwości jej obrony. Niestety, obraz przedstawiony jest niepełny, powinien zostać uzupełniony o wykresy ilustrujące powierzchnię pozostałych zaborców, do czego potrzebne mi były wiarygodne dane liczbowe, ażeby program stworzył dla mnie wykres, a tych jak dotąd nie znalazłem. Ale jest wiadome, że powierzchnie zarówno Prus jak i Austrii również istotnie się zwiększyły, tym samym pogarszając stosunki sił na niekorzyść Polski. @Łukasz Jasiński Drogi Łukaszu! Poruszasz ciekawy aspekt istnienia Polski; albowiem, istotnie nie jest prawdą, że Polska zupełnie nie istniała w latach 1795-1918, albowiem to prawda, że nie istniała w latach 1795-1807, potem istniała jako Księstwo Warszawskie w latach 1807-1812, w którym to roku zadeklarowała przekształcenie się w Królestwo Polskie, co niezbyt zostało przyjęte przez tzw. społeczność międzynarodową, zatem mamy okres przejściowy w latach 1812-1815, a potem od 1815 r. Królestwo Polskie zwane "Kongresowym". Zastanawiam się: Czy powinienem o tym napisać? Przydałby mi się do tego sposób pomiaru niezależności krajów... Pozdrawiam.
    • "A najlepszą ochroną jest ochrona cywilna ze strony szarych obywateli, natomiast: jeśli chodzi o bezpieczeństwo publiczne jako głowy państwa - najlepszą ochroną jest własna broń palna, dystans i przenikliwy zmysł obserwacyjny, ewentualnie - modlitwa..."   Filozof Łukasz Jasiński 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...