Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nauczyłaś być matką

teresa943
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wiem, że niełatwo, ale największą wartość ma to, co rodzi się w bólach -odpowiedzialna miłość nie może być nadopiekuńcza.
:)))
dziękuję, Zbyszku, za wzruszenie i cieplutko pozdrawiam - Krysia
Magda_Tara

Magda_Tara

Opublikowano
Opublikowano

piękny wiersz, patrząc na datę z pobliża - okolicznościowy. to ja się dołączę z przekorą:

tak długo

jestem mamą,
dopóki nie przestaną mówić:
jesteś, mamo?

też na okoliczność okoliczności.
ściskam Cię Krysiu najserdeczniej i plusa klepię.
:*
:*

Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

U Ciebie też pachnie wspomnieniem, ciepłym i czułym i do tego wszystkiego ważna decyzja,
by młodym powzolić odfrunąć i latać... po swojemu. Dojrzały wiersz, podoba się bardzo.
Cieplutko, pozdrawiam... :)

teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


mamą jest się nawet wtedy, gdy zostaje się już tylko we wspomnieniach pełnych wdzięczności :))

dziękuję, Madziu (tu i tam :) i ściskam mooocno :)))
:*
cieplutko!
Krysia
teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


och, przykro mi, że naraziłam Cię na "brrr...", wybacz!
te "słabsze" są zamierzone, ponieważ jest to wiersz poświęcony komuś, kto takie zwroty kochał (powiedzmy "ktoś" retro ;), więc...

dziękuję za szczere odczucia, Czarku i serdecznie pozdrawiam :)
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tyrs
      Nie myśl - everywhere home(less)

      Przez Tyrs · Opublikowano

      Czytałem Johna Cage’a i przypomniałem sobie gnoja pytanie – czemu nie dzielisz wersów i oto dotarło do mnie, że podział jest formą istnienia – zdzielił mnie w twarz drab na ulicy argumentum ad personam i zastygł - tacy sobie stawiają pomniki za życia, cokoły pustoszeją. Coraz większy rozdźwięk społeczeństwa, coraz większy upadek. Coraz mniej w telewizji do obejrzenia. Przyszło mi żyć na pustkowiu. Fraternizacja z tłuszczą wychodzi mi bokiem jak grot po niedźwiedzim tłuszczu (stąd biorą się nazwy – panie docencie, doktorze - całe uczone słowotwórstwo, zniknął człowiek w plażowym ubiorze). Skończyłem pisać rozdział książki, odłożyłem to, co miałem wypić na później – za rok, może dwa, ile lat przede mną, za - szafą, czymkolwiek wspartym o ścianę znajdzie ktoś o imieniu nieznanym – z ang. NN, NoName - niedopitą szklankę (koniecznie jak u Brodskiego), zabierze do muzeum – cokoły pustoszeją, sami sobie stawiamy pomniki w narcystycznym zachwycie. Przy wtórze pochlebców, pociotków, pobratymców –  wyjców. Czytałem Kennetha Kocha –  wspomina o Kantorze, mój ojciec cenił Cricot, parasol w muzeum – na obrazie i ten, który zostawił przez roztargnienie w jakiejś mniej artystycznej spelunie - obaj nie żyją. Żyję na pustkowiu. Czytałem Johna Cage’a i jego opowieść o przekraczaniu rzeki przez Hindusa i Japończyka – i przypomniałem sobie gnoja, który mi mówił, że tak się nie pisze. Czy tylko dlatego, że się nie chodzi po wodzie mam schodzić na mieliznę? Chciałbym, by znaleziono wyżej wspomnianą - ww. (tylko tak się to pisze) szklankę na Manhattanie. Choćby w podrzędnym hotelu.  
    • wierszyki
      fizyka poezji

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Dyskretnie przemycasz, że gdzieś poza człowiekiem istnienie jeszcze jakiś wyższy mu obserwator. Poezja współpracująca z AI i nikt się nawet nie kapnie, że tak. A ona mogłaby odpowiedzieć gdyby umiała - dziękuję.   Nie istnieje poezja w oderwaniu od jego twórcy, życiorysu - taka jest nieprawdziwa. Zdecydowanie NIE, choć to miły w czytaniu wiersz.   Pozdrawiam. :-)    
    • Migrena
      Gdzie Gaśnie Dziecięcy Śmiech.

      Przez Migrena · Opublikowano

      @violetta   czyj ?
    • m1234
      fizyka poezji

      Przez m1234 · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      O matko córko! Już wieczór mam zrobiony Twoim komentarzem :)   Wyobraziłem sobie ten moment, w którym czas staje w miejscu, punkt widzenia nieszczęsnego bohatera(ki) ląduje za ścianą z książkami i nadaje zegarkiem sam do siebie: u-c-i-e-k-a-j....! ;)  
    • viola arvensis
      Operator

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @m1234 wiersz gorzko- slodki, wymowny i prawdziwy do bólu.    Przypomniala mi sie piosenka Kazika "Spalam się" , choć wiem, ze to nie o takim spalaniu mowa...  Pozdrowienia.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...