Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Między dwojgiem cenię subtelność
cóż, że życie od niej dalekie
ideał odbity w zwierciadle bytu
nie traci jeśli podążasz
za snem niestrudzenie
naiwnym spojrzeniem duszą młodą
z gwiazd narodzeni czemuż skarleć
mamy pod życia przygodą
bądź ze mną Byronem Lordem Jimem
choć skoczył z chmur nie upadł
nie tak nie tak nie wóda nie nuda
żona ona stara w kącie gitara nie
nastrojona bo zapomniałeś wodę
wiatr ogień
z gwiazd narodzeni w ziemski pył
w czas co drwi
sięgajmy po ideał nawet jeśli jest tylko
po tamtej stronie drzwi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



istotny ale też trudny temat do rozważań -
chyba nie ma człowieka idealnego

ale ważne abyśmy chcieli się zmieniać
oczywiście na lepsze
choć jest to bardzo trudne:)

chcieć to znaczy móc:)

z + pozdrawiam:)

Dzięki za czytanie , komentarz i plusa , zawsze to miło , gdy dobrze nas oceniają choć czasem wydaje mi się , że jestem starym nudnym kredensem, który wyciąga ze skrzypieniem , stare i nudne wartości gdy naokoło wschodzą jak grzyby po deczu k...y i h..e d..y etc. i o dziwo dostają plusy oczywiście to nie do Ciebie i do wielu innych , ale widać jakie czasy taka poezja
Pozdrawiam kredens

Opublikowano

Witaj Kredensie;)))
Wiersz Twój przeczytałem. Wielkim i małym skacowanym chłopom na Harleyach zaświeciły się oczy;)))

Sprawa miała miejsce w Wilhelmshafen w Niemczech;)))
Udzielałem się również ze swoimi z pewnym poetą.

Były chrzciny dziecka jednego z nich, motor w kościele, masa alkoholu potem;))) Heja;)))

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Bożena De-Tre Z szacunkiem schylam głowę :) Wszystkiego pięknego :)
    • @Migrena Mam „ wrażliwcom” co wiedzą jak smakuje kawa o poranku….niech płynie wszystko-:)od

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      życzę….
    • Piłaś siebie z jego ust jakby każde słowo było toastem. Był zachwycony – do pierwszego haustu. Potem już tylko pił. I pił. Nie rozróżniał roczników, nie czytał etykiet. Szukał ciężaru w ciele, nie w tym, co dojrzewało latami. A ty – dumna jak burgund w kryształowym kieliszku – stałaś się wodą w plastikowej szklance. Nie dlatego, że przestałaś błyszczeć. Lecz dlatego, że on patrzył tylko przez szkło.
    • @Annna2Bardzo dziękuję! Masz rację  - Człowiek poraniony w dzieciństwie, często nie może się odnaleźć w dorosłym życiu. 
    • Zacząłem od rekonesansu - począłem subtelnie zataczać wokół niej kręgi, przyglądając się jej z każdej strony, uważając, aby przypadkiem nie pokazać mojego zainteresowania. Uważałem wtedy naszą domniemaną bliskość za dosyć intymną, za delikatną i gotową do rozsypania się w drobne kawałki pod nieuważnymi, obcymi dłońmi, ponaglającymi ruchami nie cierpiącymi subtelności. Dopiero potem skojarzyłem te spacery z orbitowaniem, choć byłem raczej księżycem (a ona nie była słońcem!), bowiem o ile pozwalała mi na to okazja, moją twarz cały czas kierowałem ku niej, starając się łapać wszystkie refleksy, które mogły mi rzucać poroztrzaskiwane szyby, czy fragmenty gołej blachy. Nie zliczyłbym ile takich okrążeń zdołałem wykonać przed powrotem do domu, lecz pewny byłem wszystkich uzyskanych informacji - całkowicie pustej framugi po oknie na parterze, idealnego miejsca na wtargnięcie do środka, otoczonego z trzech stron samą fabryką, tworzącą w tym miejscu odrobinę prywatności, z dala od pustych przechodniów jak i wścibskich oczu lokatorów przyległych do niej bloków. Następny tydzień spędziłem na wyczekiwaniu - w drodze do szkoły nadal ją mijałem, tym razem bez tak wcześniej nierozłącznego ze mną wstydu, obnażyłem się już przed nią, byłem już w pełni winny dokonanej myślozbrodni, która już w sobotę miała stać się czynem. Siedząc w ławce starałem się zadowolić rudymi włosami koleżanki siedzącej dwa rzędy przede mną, nawet starałem się docenić jej urodę, to jak słońce wpadało jej we włosy, lecz zacząłem brzydzić się tym, jak starałem się zastąpić nasze uczucie takim substytutem, brzydziłem się moją młodzieńczą naiwnością, myślą, że będę mógł doznać tej samej przyjemności w ramionach byle dziewczyny, że próbuję sprowadzić namiętność bliskiego kontaktu z istotą tak skomplikowaną jak ona do czystej sensacji dotyku.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...