Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Tam zlazły się baby chude i opasłe
cmokać i rwać włosy. Czynią tak i w kuchni
nad pieczonym w święto nieudanym ciastem,
w zakalca opadłym po mocnym przytupie.

Głowami kręciły; myślałby kto: "sroki".
Drobiąc między sobą, jak one zabawnie,
chyliły się niemal podskubywać zwłoki
w kota wyprężone, leżące na trawie.

Trup leżał cierpliwie, szczęśliwy jak nigdy,
choć przeczyło temu w oczach przerażenie.
Palce skoślawione w konwulsji zastygłe
rozpaczliwym kurczem trzymały się ziemi.

*****

W wybuchu żałoby, szczerym i serdecznym,
wzdłuż płotów podąża w ceremonii smutnej
kondukt prowadzący w odpoczynek wieczny.
Grabarz dołek kopie za butelkę wódki.

Płoty, jak prorocy, spłakały się wcześniej;
łez niewprawnych, twardych wódka nie rozliczy.
Biją głośno dzwony, brzmią żałobne pieśni,
trzeszczą dreszczą płoty, idą żałobnicy.



















Opublikowano

Myślałam czytając początek ,ze zabawny ale mocny, sarkastyczny, z przemysłem, ale tak do końca inną puentą bym zakręciła , lecz to Twoje więc...............!
Pozdrawiam !
Bez zakalca!

Opublikowano

Hmm, tekst zainteresował... Jak dla mnie wart zapamiętania, chociażby dla Płoty, jak prorocy, spłakały się wcześniej;
łez niewprawnych, twardych wódka nie rozliczy.

Ogólnie, to sobie wrócę tu z przyjemnością... :)

Opublikowano

Dopiero teraz znalazłam. To jest niezły tekst. Danse macabre dla kmiotków :-). Ostatnia strofa - chyba najlepsza. Szkoda, że tak późno... Ale bardzo intrygujący i niezwyczajny. Podoba się. Z Autorem bywało na bakier, z tekstem - na kielicha :) Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witam;) Dobrze, że Pani proponuje drinka, ja akurat jestem niezgrabą w wyciąganiu ręki. Pani wiersz o księżniczce podobał mi się. Pod "Pokutą" już chciałem pochwalić tekstem:
"ruszyło martwe cielę ogonem";)))) Złośliwcem potrafię być, fakt.
Przyznaję, że przereagowałem na krytykę, ale i krytyka była wyrażona w imieniu świata, a nie Pańskim.
Jedynie Mithotyn jest niereformowalny, ale p[oniekąd to i dobrze.
Pozdrawiam... zawsze otwarty i zawsze oczekujący konstruktywnej krytyki;)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • On, ona, ono... A - no, no!    
    • Tag, a... - i na podwórko krów, do pani, agat.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...