Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

obudziłam się w niebiańskiej sypialni
gustownie urządzonej przestronnej
przepełniona radością zniewolona
odpływały codzienne niepokoje

wyszłam na hall drzwiami
dwuskrzydłowymi w rzeźbach
po jednej ciąg okien
tańcami promieni

grającymi na obrazach
malowanych ręką mistrza
w końcu korytarza wrota
mgiełką rosy lekką szklane

ku mojemu zdziwieniu TAM
przestronny salon w purpurze
aksamit kotar i stołów
meble w stylu zachwytu

podłogi iluminacją
ściana kryształu odblaskiem
barw tęczą jej odcieniami
za marzeniami dalej za

kuchenny aneks spełnienie
marzeń nie tylko kobiety

wszystko czarowne niesamowite
goście znajomi ciepli i serdeczni

snu lepiej nie obudzić
przedsionek nieba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dzięki WiJa za przemyślenia, sama po przebudzeniu nie wiedziałam co to ,,,,,,,,,,ale zaraz pisałam , bo tak naprawdę nie da się opisać snu ,tym bardziej o wrażeniach nie z tego świata, śmiem wątpić , ze choćby najśmiglejszy piszący oddał by obrazy, odczucia , emocje , nie ma takich slów i przekazu aby opisać to czego doświadczyłam?!!!
Pozdrawiam!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




jak się wkleja wiersze to się trzeba liczyć z głosami na tak, albo na nie
jeśli tylko ma być komentarz w stylu cacy, pupcio, pulsuję, to trzeba poczekać na klakierów, ja do nich nie należę

p.s a dlaczego pan komentuje komentatorów?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




jak się wkleja wiersze to się trzeba liczyć z głosami na tak, albo na nie
jeśli tylko ma być komentarz w stylu cacy, pupcio, pulsuję, to trzeba poczekać na klakierów, ja do nich nie należę

p.s a dlaczego pan komentuje komentatorów?
Włącza się do dyskusji. Cóż... "przedsionek nieba" - każdy by chciał.
A wiersz nieciekawy.
Opublikowano

Dlaczego napisałem o komentarzu, ano dlatego że zauważyłem w większości komentarzy danej osoby jedno: najlepiej wywalić wszystkie słowa i pustką niech zionie. To polecam przestrzeń kosmiczną. Prawdę rzec to całe życie jest banałem i kpiną Boga z ludzi.Taka jest niestety prawda. Komentarz ma być merytoryczny a nie o d... m...
Rzadko się tutaj takie widzi a nawet bardzo rzadko. Co do plusów jest opcja ich wyłączenia i polecam ją.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ty oczekujesz super krytyków i super wykładni? Na takie wejście, cóż... trzeba sobie zwyczajnie zasłużyć tekstem. Na gnioty żaden znawca się nie porwie inaczej jak prze owe "d... m.." I tak powinno być :)
Opublikowano

Pan Andrzej Kręty- dziękuje za poczytanie , podoba lub nie to już wybór Pana, tylko jak nadmieniał Mefisto , coś konstruktywnego mogłoby paść!

Pan tali Maciej -są gusta i gusta , więc wybór Pan ma!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Osobiście nie taki drobiazg!
A rozmiar-i tak okrojony , bo sny są czymś niezwykłym,przynajmniej ten mój, można i więcej!
Kobiecą ręką dobrze Pan zauważył!
Pozdrawiam!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Arsis masz ciekawe poczucie humoru:)  
    • Szukam sposobu, jak ci to przekazać, jak metafory wpleść w naszyjnik słów, kiedy nie mrugać, kiedy się ukłonić, historia, która jak twój głos toczy się — cicho, przez sen. Na końcu zdań — oddech, na końcu milczenia — dotyk, a między nami przestrzeń drży jak struna w dłoniach nocy. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas , tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues. Czasem mnie niesie wiatr wspomnienia, na pustych stacjach słyszę twój śmiech, na szybie nocy rysuję imię, którego już nie wymówi nikt. Może jutro znów się spotkamy, w którymś z wersów, w snach, wśród mgły — a jeśli nie — zostaw mi ciszę, tam też potrafię śnić. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas ,tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues.  
    • @violetta zdecydowanie meksykańskie   @violetta takie bardziej miłosne...    
    • @Arsis taka skoczna:) przyjmuje takie hiszpańskie, meksykańskie, dominikańskie:)
    • Prowincjony show biznes   Trzepoczą kokoszki rzęsami zalotnie W blue jeans ubrane i czerwoną szminkę Klijentów opasłych w chuć i pieniądze Prowincjonalny zgrania show biznes   Różowa landrynka panterka czy oksy Nawet na rzęsach mogą usiąść motyle Tej baśni z tysiąca i jednej nocy Niepowsydziłby się sam little finger   Tuż przy obwodnicy stoją misjonarki  Podobno dłużej niż same laternie W make-upie z "tych dla odważnych"  Bo bywa że z naczep zdzierają lakier   Tu lepkie powietrze od tanich fajek  Do drzwi otwartych wypełnia korytarz  A każde pragnienie szyte na miarę  To dla alfonsa jedynie lubrykant   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...