Cisza

[Kaliope_X.]

nieraz świątynie dumania
wykradają spod powiek tęsknoty
unoszą z wiatrem nieskrępowanym
nikną, przychodzą z powrotem

los w międzyczasie odgadną
kiedy myślisz, mam przyjaciół wielu
innym razem z dumania wprost na dno
duszy trafią tak bez celu

w łaty przeszłości wmalują
pejzaż w mozaikach skrzydlatej mowy
zanim tylko cisza rozczaruje
przeżyć ją będę gotowa


(27.04.2012)

[Rihtik Stempelek]

rozmyślania serdeczne unoszą
w siną dal bezwiednie bezwładnie
a ze wspomnień mozaikę ułożą
albo witraż bajeczny paradnie

ciszę taką kolorową ładną
na blejtramie duszy słowem mażą
śpiesznie tworząc obraz jej nim spadną
gwiazdy słone które zda się parzą

przeszłość złudnie kusi kolorami
atrakcyjność jej uwodzi serce
czarująco kształtami też mami
dziwne kłucie sprawiając w nerce

zatem rozważ - przeszłość jest ważniejsza
czy też przyszłość - tajemniczo lśniąca
w świetle Jego obietnic piękniejsza
rzeczywistość będzie.. czekająca

[Kaliope_X.]

pięknie dziękuję Rihtiku i cieszy mnie Twój wiersz :) Pozdrawiam serdecznie!

[Rihtik Stempelek]

Skoro tak to i we mnie radość :)