romansidło

[Noa_M_]

na rozdrożu stoimy
neony możliwości migają
jutro przeszłością naznaczone
ogranicza swobodę
małżeńskie powinności
odbierają nam siebie
ostatni wina łyk
gorycz w ustach i sercu
samotnością owiany
cholerny romansideł rytuał

[innocenty_prędki]

na rozstroju zdrożeni

...

tak bym zaczął :)
ciekawe jak bym skończył ;p

pozdrawiam bardzoo:)

[Noa_M_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

też mnie to ciekawi...zakończenie ;)
pozdrawiam jeszcze bardziej ;)
Noa

[Kaliope_X.]

stoimy na rozdrożu
migają neony możliwości
jutro naznaczone przeszłością
ogranicza swobodę
małżeńskie powinności
odbierają nam siebie
ostatni łyk wina
gorycz w ustach i sercu
owiany samotnością
cholerny rytuał romansideł


bardzo przepraszam za taką ingerencję w Twój wiersz, ale lepiej mi się czyta bez inwersji. I na tej bazie, pozwoliłam sobie na małą "wariację" na temacie:


smutne rozdroża w samotni
zaglądam do nich po cichu
aż na dno, gdzie bukiety
komponują swobodę
tylko z wyobrażeń

smutne pejzaże
kiedy nie mam siły
na różane wianki
układam tylko nadzieję
wiarę i miłość zaplatam

znów w rytualny warkocz - jak mezalians.



wiersz z nutą żalu, niemniej wdzięczna za chwilę namysłu i inspirację, pozdrawiam serdecznie! dobrego dnia :)

in-humility.