Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Boże wierzę w Ciebie najmocniej jak potrafię
Właśnie dlatego swoje myśli przelewam na papier
Boże mam kilka pytań lecz nie oczekuje odpowiedzi
Dlaczego prości ludzie nie mogą pozbyć się biedy
Gdy u wielu władnych taki wielki przepych
Dlaczego często zabierasz młodych co życia nie posmakowali
A ludzie cierpiący co dzień wznoszą modły by wreszcie się oddalić
Dlaczego w ludziach rodzi się taka nienawiść
Człowiek tylko myśli jak drugą osobę zranić
Dlaczego w twych świątyniach wszędzie złoto i pieniądze
A Ty sam przecież żyłeś tak skromnie
Dlaczego co dzień krew zamordowanych plami ziemię
Przecież ty jednym gestem potrafisz przerwać to cierpienie
Boże tych pytań jest zbyt wiele by spisać je wszystkie
Ale przecież Ty wiesz najlepiej o czym co dzień myślę.

Opublikowano

Brawo za... odwagę i rozwagę. :) oraz strofę serdeczną i potrzebną - jak czytam.

Szkoda, że nie oczekujesz od Niego odpowiedzi...

Może tak jak ongiś ja, myślisz, że ich nie udziela...?!

Zapewne nie ustami takich siakich i owakich przywódców religijnych i pasterzy jakoby dusz.

Pókim tego przekonania nie nabrał, nie potrafiłem Go słuchać... odurzony różnorodnymi i sprzecznymi ze sobą wypowiedziami "specjalistów od Pana Boga" - cytuję za Józefem Sadzikiem, który ciekawie się wypowiedział we wstępie do Księgi Psalmów w przekładzie Czesława Miłosza.

Żywię przekonanie zgodne ze słowami Mistrza: Ew. wg Jana 17, 17 i słucham odpowiedzi m.in. na postawione przez ciebie pytania.

Opublikowano

Przypomniała mi się "Modlitwa" Bułata Okudżawy.
Ona również złożona była z pytań retorycznych do Boga i z próśb ...
daj Kainowi skruchę i mnie w opiece swej miej...
Twój wiersz jest bardzo żarliwy i szczery i to chyba jest jego głównym plusem
Pozdrawiam Lilka

Opublikowano

Podoba mi się to, że podmiot liryczny modli się własnymi słowami, a nie wyuczonymi na pamięć czy zapisanymi przez innych.
Z uwag technicznych miałabym więcej do powiedzenia, najbardziej rzuca się w ucho brak płynności z powodu różnej ilości sylab. Wersy kolebią się od 9 -19.
Gdybyś tak drogi autorze zechciał nad tym popracować, wiersz zyskałby na urodzie.

Może tyle na początek, życzę powodzenia :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Troszkę infantylnie brzmiące zestawienia jak historia nielubiana. Ale tak. Dzieci w szkole zwykle jej nie lubią. Bo historii aby dobrze uczyć, trzeba być pasjonatem. Łatwiej dzieciom nakazać wykuć coś na blachę  I tak z każdym przedmiotem. Nie czarujmy się. Nie dajmy się omotać ideałom. Ważne kto uczy. Jak uczy. Jaki podręcznik. To stwarza jeszcze jakieś przynajmniej szanse. Fakty można przekazać. Ale te wszystkie powiązania, zespolić to z aktualnymi podobieństwami wyciagnać prawidłowe wnioski a nie wysnuć tylko jakieś teorie. To już rzecz wcale nieprosta. W szkole powinniśmy uczyć przede wszystkim matematyki i poezji :) Aby potrafić samodzielnie myśleć :) Pozdrawiam :)     W tym roku spory nie dotyczą HITu ale EZ Pzdr.
    • Pod ślniącym, kryształowym mrokiem, Morfeusz wkrada się wolnym krokiem. Zanim się poddam, walkę uczuć stoczę, Zaraz myśli me w gęstej mgle zamoczę.   Podczas snu czuję bezwładność – Wszyscy podobną mamy przypadłość. Lecz ja we śnie odczuwam wszystko; Nigdy nie byłem jeszcze tak blisko.   Nagle dochodzi do załamania, Próbuję powstrzymać siebie od łkania. Każdy z kolei pulsuje mi nerw, Wiję się niczym zwyczajny czerw.   Czekam na upadek mego istnienia, Nie widzę katuszy moich znaczenia. Zaraz znów zajdzie gwałtowna zmiana – Czuję, że zniknie mityczna rana.   Zaczynam dostrzegać brak mojej woli; Wszystko znów zacznie płynąć powoli. Przestrzeń stopniowo w mleku się nurzy, Mgła obwija obraz moich odnuży.   Zaczynam rozumieć, co tam robię, Może dowiem się czegoś o sobie. Łapie mnie nagle gwałtowne olśnienie – Ciało to moję zżerają nicienie.   Nie lada trzeźwość świta mi w głowie, Oczy się błyszczą jak Czarnej Wdowie. Odczuwać zaczynam wolność od kata, Rozum dostrzega odbicie od świata.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Zmieniłam ziemię na skałę. Kropla ostrzem w skałę. Tak, chyba to ta miała być myśl... Dziękuję za odrobinę krytycyzmu.   Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          Dziękuję @Berenika97 :)
    • @Berenika97 Zresztą Bereniko powiedz sobie - jestem już historią i od razu jakoś człowiekowi w perspektywie Twojego wiersza jakoś tak lżej i lepiej się robi :))
    • nie bójmy się marzyć ani śnić to wszystko to mocna nić   która nie boi się wstydu ciemności  oraz burz ozdobionych tęczą
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...