Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wreszcie do nas zawitała,
uśmiechnięta i w skowronkach
w promieniach słonecznych cała,
na bezdrożach i na łąkach.

Ziemię całą przemarzniętą
w swe ramiona przytuliła
tę sadzawkę lodem ściętą
swym oddechem rozmroziła.

Zagościła na mazurach,
idzie lasem i ogrodem
na wybrzeżu jest i w górach,
rozbudziła już przyrodę.

Skowroneczka trel dochodzi
i radośnie wróbel ćwierka,
wiosnę polny wiatr uwodzi
zapraszając do oberka.

Niech na dobre się rozgości
ozdobi kąt każdy kwiatem,
naturze da moc wonności
nim będzie się mijać z latem.

Tak bardzo nas wiosna kręci
pobudzając też duchowo,
tchnęła radość, dała chęci,
czujemy się odlotowo.

Opublikowano

Przybyłam, przeczytałam, potwierdzam: wszędzie wiosna jest już z nami, a najbardziej za oknami! Dzisiaj wyszłam z domu bardzo wcześnie i mimo słonecznej pogody było nieco chłodnawo!Teraz za to jest już wiosna całą gębą! Jutro chyba popychamy czas!
Milo u Ciebie, pozdrawiam
- baba

Opublikowano

Choć się rytm troszeczkę łamie
Piszę szybko na kolanie
Że czytając ten Twój wierszyk
czuję wiosny podmuch większy

Pozdrawiam wiosennie i słonecznie tak jak dzisiaj jest:)

Opublikowano

Wiosennie, radośnie, że tylko tej wiosny wyglądać... druga, trzecia... :)
i czwarta, naprawdę wdzięcznie brzmią... w pozostałych troszeczkę jeszcze
trzeszczy mroźny wiatr.
Ale pozdrawiam już z duszkiem wiosny... ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Sylwester_Lasota Dziękuję, że zajrzałeś tutaj, no popatrz na co mi przyszło :) Mam kilka historyjek z mojego ogródka, postanowiłam je spisać. A niech tam sobie będą.  :)
    • @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
    • Świetny tekst Alu.   Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...