Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

próbuję w słowach oddać
gdy papier biel zatraca
jak myśl literom poddać.
niech muza nie odwraca

oblicza od płomieni
nad ciało wyniesionych
i palcem z prochów ziemi -
gdy pisząc dla wznieconych -

obrazów wyobrażeń
kreśli, kładąc w ciszy
powiekom doda marzeń,
niech tylko ona słyszy

pragnień rytm...

Opublikowano

Wracać- zawracać całe słowo powtórzone w rymie...patrz
myślami wracam
lecz owe słowa pisał
szatan...
Napisz to i zmień i będzie dobrze
.Mieszaj rymy czasownikowe z rzeczownikowymi itp. Masz potencjał więc wykorzystaj go. Czasami rymy zbędne są wykorzystaj improwizację. Przekaz daj czytelnikowi.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Dziękuję za uwagi.. muszę do nich dojrzeć. Improwizacja w muzyce jest mi bardziej życzliwa, póki co...
Rytm staram się zachowywać (to apropo wcześniejszej Pana uwagi). Rymy to jeszcze lekcja do odrobienia, wiem o tym.
Mam zatem do czego dążyć..

Opublikowano

Wszystko jest muzyką i proszę nie zwracaj się do mnie pan. Na strunach graj duszy,twórz coś z nicości.Wykorzystaj intelekt. Piszesz ładnie , podzszlifuj i będzie muzyka na tym poezja polega:-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wobec tego wdzięczna jestem TOBIE za zachętę do improwizacji...


na strunach duszy
poezja płynie
zagra, poruszy
serce - przeminie

w blasku latarni
gdy z morzem ginie
muzycznie - marni,
lecz razem w rymie

głęboko wzajem tonąć
chcą w sobie
nie gasnąć, lecz zapłonąć
w muz dobie:

harfy i pióra rytmu.


:-)




Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • atak z powietrza dalej czołgi  artyleria i piechota  klasyka    wojny jaką znamy nie będzie    dwa plus kot  wysprzęglona Polska armią nie grozi    tarcia pod tablicą Mendelejewa Pokrovsk i jak po stole do Kijowa  obliczony na klęskę  pas ziemi niczyjej     Och Karol trzymasz się  a sukienka Trumpa  dziurawa  faluje w tańcu z innym    pomyśl o schedzie  rodzimej    noblistki                           
    • 7. Narodziny wichru (narrator: perski kancelista)   1.   Wieść z Hellady — Macedończyk zwyciężył. I nikt się nie zdziwił.   2.   Święty Zastęp umarł jak trzeba. Reszta — jak zwykle.   3.   Mówią, że nadszedł pokój. To tylko cisza przed wichurą.   4.   Filip — wódz, który zna wartość ludzkiego błota.   5.   Zbyt wiele zwycięstw bez ceny — bogowie upomną się później.   6.   Trzeba pogratulować, nim zaczniemy się bać.   7.   Coś się rodzi na Zachodzie — zbyt pewne siebie.   8.   Być może to nic. Być może początek końca.   cdn.
    • @KOBIETA też jestem piękna:)  @infelia musiałabym dorobić drugi talerz, bo za mało by było:) nie ma co zmywać, tylko opłukać w wodzie:)
    • Z kominka dym unosi się kłębami, Na salony się wdziera, cugu brak? A cóż to? noga zwisa nad paleniskiem. Dziadek z babcią, wnuki z nimi,   O kocie i myszy nie wspominając, Ciągną, ile sił starczy: i raz, i dwa, i trzy! Bum! padają na plecy, a przed nimi dziwoląg W czerwonym kubraczku wypada.   „Hu, hu, hu!” – zakrzykuje – „niosę niespodzianki!” Oj, bidulo, skąd się wziąłeś taki usmolony? Brodę masz przypaloną, portki w strzępach, Co tam masz na plecach? worek piasku?   Nie mów, że prezenty, pokaż, nie bądź chytry, Komisyjnie otworzymy, rach-ciach. O! fajowo! jest ciuchcia, dziadek już się cieszy. Łyżwy, moje, moje! – Emilka piszczy.   Sweter w bałwany… głęboka cisza zapada. Jest i paczka, a w niej model pajęczyny Do sklejenia tylko dla wytrwałych, Napisano drobnym druczkiem na odwrocie.   Szalik, dziwnie długi, jakby dla teściowej… Pomarańcze i orzechy, jabłko i migdały, Piernik nawet nos podrażnia… apsik! Tylko tyle, a gdzie auto i rowery?   Miał być jacht i karnet na siłownię, lot balonem I safari po Afryce dzikiej, niezbadanej. Stasiek, kartkę bierz i pióro mi w te pędy Skargę oficjalną podyktuję do Rovaniemi!   W tym zamęcie, nie mówiąc zbędnego słowa, Gość zdjął czapkę, brodę, wytarte szaty I nagle stał się zwykłym, starym człowiekiem, Co patrzy na tę chciwość ze smutkiem.   „Prezentów dałem w bród, lecz wy nie pojęliście, Że najcenniejszym darem nie jest rzecz żadna, Lecz radość świąt, wasza bliskość, czułe słowa I ten widok was wszystkich, jako rodzina zgodna”   Zanim zdołali jęknąć, rozpuścił się w powietrzu, Jak zapach ulotny, ledwo nosem uchwycony. A pod choinką rozświetloną, w miejscu na prezenty, Kartka została z napisem: „podarujcie sobie siebie”  
    • @violetta Do tego zdjęcia trzeba jeszcze domalować mój widelec! Gary pozmywam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...