Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nikt mi nie wspomniał o Rimbaudzie,
gdy miałem kilkanaście lat;
natknąłem się na niego później,
zbyt późno na iluminację.
Kto dziś wytrzyma sezon w piekle?
Poezja ma już inny wymiar
i groźna bywa tylko w Chinach;
bronią handluje cały świat
a w imię Boga i dla sprawy
pobłogosławią ją kapłani,
bo przecież zawsze było tak.

Nic nie słyszałem o Miłoszu
i w domu i na kiepskich lekcjach;
Broniewski, Przyboś, Majakowski,
byle nie jakiś odszczepieniec.
Knut poetyckich postulatów
prostował ścieżki i kierował
w awangardowe bzdety śmieszne,
dziecięce bunty przeciw przodkom.
A w imię sprawy i dla ludu
wrogów kat wyeliminował.

Prosta w obsłudze nieskończoność,
która być może nie istnieje
w przestrzeni większej od miłości,
gdzie pewne, co niewiarygodne,
pozwala jeszcze mieć nadzieję,
że wszystko może się wydarzyć.






Opublikowano

Mateuszku:

Bóg - jednak napisałabym wielką literą, i "się" z klauzuli ostatniego wersu schowałabym przed "zdarzy". Uzupełniłabym przecinki, bo wiesz: albo...albo:)
Cóż: Miałam to szczęście, że spotkałam się poezją Rimbauda jeszcze w liceum, miałam dobre polonistki.
Ale też słuchałam, co śpiewają idole mojej epoki: śpiewający poeci, a wśród nich Jonasz Kofta, który śpiewał: "Rimbaud, Aniele Stróżu mój", a Miłosz? Tak, mnie także zaskoczył. I długo nastawiona byłam, jak do jeża, aż przeczytałam jego "Walc". I już pokochałam, i już mu uwierzyłam.

Ostatnia strofa jest przepiękna, mądra, refleksyjna - przynosi nadzieję.

Cieplutko, plusikuję,

Para:)

Ps. I jeszcze prezent:

www.youtube.com/watch?v=RDcVG9BOtdU

Opublikowano

W moim odbiorze wiersz jest wyrazem żalu i rozczarowania tym, że Peelowi nie wszystko w dzieciństwie mówiono, że pewne ważne rzeczy przed nim ukrywano, czyli że go okłamywano. Tak, ja też czuję się oszukana, jestem pewnie z tego samego pokolenia. Ale nie winię za to moich Najbliższych ani moich Nauczycieli. Nie Ich.
Oczywiscie Ty możesz mieć inne doświadczenia i inne odczucia.
Natomiast wiersz mi się podoba, chociaż jest prawie dosłowny, jak proza. To nie szkodzi w tym wypadku.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...