cały nasz świat

[wiatrowa panna]

brukowane uliczki w stavanger prowadzą nas
pomiędzy białymi domami do portu.
nad starym miastem plejada gwiazd plecie srebrne warkocze
odbijając się w twoich oczach minioną epoką. świta.
to miejsce zmienia ludzi mówisz dotykając mojej ręki.
siadamy na ławce. ktoś zatrzymuje kadr w filmie.
po wodzie krążą zagubione światełka zakochanych.
kiedy się dotykają woda ma przyśpieszony oddech.

po południu spacerujemy wśród kwiatów herbaty.
oddychasz głęboko z ulgą. w oddali słychać dzwon katedry.
ponad taflą wody w dolinie mały orzeł próbuje wzbić się
ponad gniazdo. dotykasz ręką mojego brzucha i mówisz.
- to cały nasz świat.