Miała prawo...

[Melancholia]

Młody człowiek, który czuje, żyje, egzystuje
Tak jak Ty czy ja
Mały potomek Twojego narodu
Cząstka Ciebie, która zostaje po Twojej śmierci
Maleństwo, które chce funkcjonować!
Ono także potrzebuje czasem troche ciepła i miłości
Tak bardzo boli dusza, gdy sprawiasz jej ból
Tak bardzo chce pokonać stojący między wami mur
Każdego dnia coraz bardziej nienawidzi Cię
Za to co jej robisz w noc i czasem w dzień
Ona też ma prawo powiedzieć swoje zdanie
Ona też ma prawo jeść kolacje obiad i śnianie
Jednak za późno już...
By cofnąć czas
Za późno by wyciągnąć wbity w serce nóż.

[Włodzimierz Nabkowski]

Droga Melancholio, na twoim miejscu na razie bym zostawił ten wierszyk tutaj. pozdrawiam ciepło

[Jacek_P.]

Tego wiersza nie możesz przerobić. Musisz napisać od nowa. Szukaj słów - kluczy, które oddałyby to, co chcesz powiedzieć, ale nie były banalnymi, powszechnie używanymi zwrotami.
Staraj się jak najmniejszą ilością słów powiedzieć jak najwięcej.
Pozdrawiam.