Pasażerka

[WiktoriaW]

jeszcze nie jest za późno żeby obudzić czucie
w niebieskich łodygach krwi
ambitnie myśleć o nieśmiertelności
położyć wzrok poza linią wyznaczoną długością rzęs

za oknem nie czyhają już mdlejące tulipany
ani bakterie na dłoniach
nie psują smaku poranka
wyznaczając granicę między snem a przebudzeniem

teraz świat stał się klimatyzowany
wypluwa apatyczne złogi myśli
i podchodzi do lądowania na liściach koniczyny

jest czysta jak odchwaszczone powietrze
wypuszcza z siebie świeże kiełki
słoneczników Van Gogha

[cezary_dacyszyn]

ten drugi też nie jest najgorszy , ale i Stoch czasami podskakuje ;-)

[Janusz_Ork]

Całkiem nieźle Wiktorio. Znalazłem kilka dobrych metafor a i przesłanie podoba mi się. Pozdrawiam.
J.

[Ian Duma]

,,wypuszcza z siebie świeże kiełki
słoneczników Van Gogha"? Nie wiem czemu, ale poczułem zapach świeżo nałożonej farby. Bardzo lubię ten zapach i podobnie jest z Twoim wierszem.
Ian.

[WiktoriaW]

Dzękuję bardzo za komentarze, pozdrawiam:)