Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

matka silne plecy ojca
ojciec nabrzmiały krzykiem
aż pod sufit język
mowy obcej gwiazdy
z innej bajki

bawimy się przy piecu
drewnianymi rączkami
na zewnątrz
dzieci obcych krzyczą
jak zarzynane prosięta

ptaki wiatru wślizgują się przez szpary
między powiekami okiennic
w płomieniach naszych
jasnych włosów nie znajdą
schronienia

nasze serduszka
takie małe
gdy już skończymy je nawlekać
na srebrną nić księżyca
matka będzie miała

prześliczne korale

Opublikowano

A mnie się podoba to "kalekie" wierszowanie, takie przez zaciśniętą krtań, kiedy zdania nie chcą się rozwijać i pozostają tylko wyrazy, zwroty, zrosty stające się mimochodem metaforami (ładnymi: ptaki wiatru, powieki okiennic, płomienie włosów). Nie oddalałbym ostatniego wersu - to sztuczne robienie wrażenia. Nie rozumiem też pierwszego wersu:
"matka silne plecy ojca" - czyli, że matka to "plecy ojca"? - można pominąc chyba ten pierwszy wers bez wioększej szkody dla całości.
Pozdrawiam

Opublikowano

Dziękuję bardzo za opinię - zdrobnienia zostały użyte celowo (świat w wierszu widzimy z perspektywy dziecka). 'Zużyta frazeologia' – czyli użycie w wierszu występujących bardzo często w mowie potocznej zestawień również jest świadome –świat rzeczywisty i to co podmiot liryczny słyszy (widzi) 'realnie' przeplata się z tym co dzieje się w jej/jego wyobraźni. Serdecznie pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Dzięki za wpis:). @Stracony Tak myślę i czuję, a  za miłe słowa dziękuję:). 
    • Bardzo ludzki tekst, historia o tym jak człowiek dla innego człowiek może stać się najważniejszy. O lojalności, o zrozumieniu, bliskości... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tu się uśmiecham, nie potrafię się nie uśmiechnąć do Krzysztofa... Pięknie.
    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
    • dwa miliony lat temu  wtedy człowiek wyszedł z Afryki  entropia Europy przez kilka  gatunków istot ludzkich  życie nie jest łatwe    potem mrozy  cmentarzyska fosylia  i skamieniałe żebro    rzucona dzida leci wysoko  najlepiej celować w mamuci bok drony na osiedla i szpital dziecięcy  dobrze zeszklony koniec łatwiej przebija zwierzę    jar północny pali już ognie  praca daje spokój duszom przodków  pierwsza lekcja to wyjazd z hangaru  w pracy zbroi przeciwlotnicze  pociski rakietowe    z tej ciszy pierwszego miliona lat po upadku Asteroidy wyszły ssaki ryjące  życie nie jest łatwe    jadły popiół           
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...