Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 51
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No to jeśli rzeczywiście "migdalenie się jest niewinne jak aniołowie baraszkujący w chmurkach, jak rosa na rzęsach cherubinków, natomiast podejrzewanie romansów" ...itd., to muszę wyznać swój błąd i przyznać panu rację. Z potańcowaniem na śnieżku też ma pan sporo racji, co jednak z tego, gdy u nas śniegu ani na lekarstwo.

Co do "teczek", sam jestem ciekaw, co tam napisałem. Ale skoro informacje są zachwycające, jak pan powiada, to panu też postawię dużego plusa przy następnym pańskim wierszu, jeśli tyko sporządzi pan kopię i udostępni mi te materiały.





Zawsze mogę podesłac bałwanka, nie brakuje ich u nas. Z bałwanicami gorzej, bo te mają ciągłe branie i to niezaleźnie od pory roku.

Sprawa nadesłanych przez pana teczek musi na razie byc utajniona przez wzgląd na bezpieczeństwo rodzin poetów. Proszę tylko pamiętac, że w stanie wojennym protestowałem bardzo głośno przeciwko czerwonym, ponieważ odebrano mi siłą dobranockę, a zamiast niej poleciał Jaruzel. Mam nadzieję, że jako ofierze komunizmu odszkodowanie się należy? I nie pan poprawi liczbę moich nicków i romansów, bo się nie zgadzają całkowicie!!!
Opublikowano

No i widzi pan, jakie to czasy nadeszły - metody, których pan używa (a które ja haniebnie zgapiłem) zostały użyte przeciwko panu i ma pan teraz wielkie pretensje, że jak kubas komuś, tak ktoś kubasowi. "Ta zabawa nie jest dla dziewczynek" - jako kombatant powinien pan wiedziec, czyja to piosenka...

A teraz znowu odwraca pan odwróconego już kilkakrotnie kota ogonem, w dodatku wsadza go pan do wora i tłucze kijkiem apelując do świata ideałów, byłych wojowników, etosu itp... Mnie to panie nawet do kaloryfera przykuto, ba, zęby wybito (po pijaku, ale zawsze), więc jakoś nie straszne mi pacyfikacje itp - jakie czasy, takie boje. Też bym lał komuchów, jakbym mógł. Szkoda, że nie leliście ich w 1989, jak udawali demokracje...

Wracając - to pan, panie kubas, opluwa wszem i wobec autorów, może pan to sobie sporawdzic po wpisach, a potem jak dziecko leci z bekiem, że ktoś oddaje... Ta, otake polske take ludzie walcyli...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Panie Krzywak, dziękuję za linka do piosenki.
Nie znałem jej, właśnie przed chwilą przesłuchałem, nawet mi się podoba :)

No i poznał pan henia! Jak zwykle przylazł ze swym laurowym wianuszkiem-kopciuszkiem dla cierpiących... Dzień pełen radości, zaprawdę :))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Panie Krzywak, dziękuję za linka do piosenki.
Nie znałem jej, właśnie przed chwilą przesłuchałem, nawet mi się podoba :)

No i poznał pan henia! Jak zwykle przylazł ze swym laurowym wianuszkiem-kopciuszkiem dla cierpiących... Dzień pełen radości, zaprawdę :))

Owszem, dzień pełen radości, ale chyba nie dla pana? Coś pan taki zdegustowany, nawet sfrustrowany, by nie nazwać tego jeszcze mocniejszym słowem :))

A tak na marginesie. To już mi pan zazdrości jednego raptem pocieszyciela na moje liczne strapienia?!


Pan, żeby osiągnąc kontakt z ludzkością musi wyzywac ludzi od psiejuchów, kretynów itp, idt, zaglądac im w łóżka i pod łóżka. W dodatku złażą się do pana wszelakie współczesne widma i chochoły pocieszycielskie, a cała ta szopka nosi niesłuszne miano "poezji współczesnej" (co jak co, to pan jeszcze wiersza nie wyciska, na razie dużo pisze pod), więc jak tutaj się nie frustrowac?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Panie Krzywak, dziękuję za linka do piosenki.
Nie znałem jej, właśnie przed chwilą przesłuchałem, nawet mi się podoba :)

No i poznał pan henia! Jak zwykle przylazł ze swym laurowym wianuszkiem-kopciuszkiem dla cierpiących... Dzień pełen radości, zaprawdę :))

Owszem, dzień pełen radości, ale chyba nie dla pana? Coś pan taki zdegustowany, nawet sfrustrowany, by nie nazwać tego jeszcze mocniejszym słowem :))

A tak na marginesie. To już mi pan zazdrości jednego raptem pocieszyciela na moje liczne strapienia?!


Pan, żeby osiągnąc kontakt z ludzkością musi wyzywac ludzi od psiejuchów, kretynów itp, idt, zaglądac im w łóżka i pod łóżka. W dodatku złażą się do pana wszelakie współczesne widma i chochoły pocieszycielskie, a cała ta szopka nosi niesłuszne miano "poezji współczesnej" (co jak co, to pan jeszcze wiersza nie wyciska, na razie dużo pisze pod), więc jak tutaj się nie frustrowac?

To już była moja ostatnia próba rozmowy z panem jako człowiekiem. Od tej pory będzie pan szczekał i ujadał i wył samotnie do księżyca. Ja się już nie odezwę. Nie ma do kogo.

Prawda kole w aureolę :)
Ma pan nutkę na pożegnanie:
http://www.youtube.com/watch?v=U0GMWO1b1NU
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Odpierdol się panie krzywak, jak by powiedziała dzie wuszka. Z kretynami nie rozmawiam.

nieprawda. nigdy tak nie napisałam. do nikogo na tym forum. i proszę o to, by nie wkładać w usta mojego nicku rzeczy, które w nich nie gościły.

w ogóle, bardzo byłoby dobrze i fair, żeby nie tachał Pan moim nickiem, Panie Waldemarze, po swoich kątach i w swoich celach.
ja Pana nicka nie używam do swoich bójek, ani nie szargam nim pod rozmowami.
w ogóle go nie wymieniam, jeśli nie jest to rozmowa z Panem, wymieniam go (nick) wtedy, kiedy zwracam się do Pana. proszę więc o to samo. proszę nie mówić w moim imieniu, ani nie używać "mnie" nawet wirtualnej, do swoich bójek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Odpierdol się panie krzywak, jak by powiedziała dzie wuszka. Z kretynami nie rozmawiam.

nieprawda. nigdy tak nie napisałam. do nikogo na tym forum. i proszę o to, by nie wkładać w usta mojego nicku rzeczy, które w nich nie gościły.

w ogóle, bardzo byłoby dobrze i fair, żeby nie tachał Pan moim nickiem, Panie Waldemarze, po swoich kątach i w swoich celach.
ja Pana nicka nie używam do swoich bójek, ani nie szargam nim pod rozmowami.
w ogóle go nie wymieniam, jeśli nie jest to rozmowa z Panem, wymieniam go (nick) wtedy, kiedy zwracam się do Pana. proszę więc o to samo. proszę nie mówić w moim imieniu, ani nie używać "mnie" nawet wirtualnej, do swoich bójek


O! bardzo przepraszam, Pani dzie wuszko. Nieparlamentarnymi słowami "odpierdol się pan" była Pani uprzejma zwrócić się do mnie w komentarzu pod swoim wierszem zatytułowanym recykling. Ale, jak Pani zapewne pamięta, krótko żywiłem do Pani urazę. Darowałem tę niegrzeczność i wspaniałomyślnie wybaczyłem. W tej chwili mówię o tym (przypominam sprawę) jedynie gwoli prawdy.

Natomiast Pani życzenie, by zaprzestać używania Pani nicku w jakichkolwiek innych celach poza ewentualną rozmową z Panią, biorę sobie do serca. Jeśli się takowa rozmowa przydarzy, czy mogę zwracać się do Pani przez samo dzie wuszko, czy też konieczna jest forma Pani dzie wuszko?

A swoją drogą cieszę się, że Pani żyje :) Z pewnością nie tyko ja się cieszę ;)



niueprawda, wiem to, ponieważ mam zgraną kopię strony, co zawsze robię usuwajac wiersze
słowa brzmiały:
"co do Pańskich mniemań dotyczących mnie-autora, odpowiem Panu tak, pardon, mocno skrótowo - pierdolisz Pan"

i były ripostą na Pana powtarzające się zupełnie niezwiązane z wierszem osobiste wycieczki. słowo 'pierdolisz' oznaczało mówienie rzeczy durnych i absolutnie niepotrzebnych . kopię strony mogę posłać na maila, nie ma problemu, by sobie Pan wcześniej swoje nieparlamentarne słowa przypomniał. ale ja w ogóle do Pana nie żywię urazy, tylko nie lubię nieścisłości.
ani razu nie napisałam do nikogo "odpierdol się", ani tu, anie w żadnym innym miejscu :)

:)


możę Pan mówić na Ty albo z Pani, ja pozostanę przy formie oficjalnej.
natomiast cieszę się z Pańskiego zrozumienia, co do niestosowności używania mojego nicku w Pańskich osobistych rozgrywkach.

Ps: oczywiście, ze żyję Panie Waldemarze, bo życie nie obejmuje samego internetu a już zwłaszcza samego forum poezja org.
życie spędzam głównie w realu :)

Opublikowano

o, żeby nie być gołosłowną, pozwoliłam sobie skopiować z mojego archiwum:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.






Ps: czy mam kopiować słowa, które padły pod moim adresem, czy już sobie darujemy? :) ja ze swej strony proponuję w tem oto miejscu skończyć :)
zresztą i tak raczej już tu nie zajrzę, bo pobawiłam się w przepychankę z Panem, kiedy miałam na to czas w ferie, ale już się nabawiłam i niespecjalnie mam ciągotę. to była taka jednorazowa zachcianka.

kłaniam się, pozdrawiam i dobrej nocy :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Dla mnie to czuły wiersz o miłości. "Życia ci meblować nie będę" - ta deklaracja na samym początku mówi więcej o szacunku niż tysiąc wyznań - nie chcę ci mówić, jak żyć. Ale mogę ci dać słowa. I potem ta propozycja - tak ostrożna, tak pełna troski - rozłożona na "kilka kątków". Nie wielkie gesty, ale małe codzienności: fotel, koc, kromka chleba, filiżanka herbaty. To dokładnie tak wygląda prawdziwa bliskość - nie w deklaracjach, ale w tym, co drobne i codzienne. A to "mogę?" na końcu - pytasz o pozwolenie. Nawet ta bliskość, ta troska - one muszą być chciane. To wiersz o tym, jak być blisko, nie naruszając granic. Jak dawać, nie narzucając. Piękny.
    • Nie znam imion Twoich wspomnień. Nie rozumiem ciszy, co zastępuje puste godziny. Pozostanę tu, żebyś pożegnał sny. Moje łzy czekają na prawdę – tę zapisaną w zatrutych gwiazdach.   Milczenie jest najlepszym alibi – dzięki niemu unikniesz krzyku i zawziętych łez. Twoje niebo jest dziś przygniecione chmurami – słońce szuka drogi na skróty.   Być może nauczę się, żeby nie wierzyć Twoim wspomnieniom; to, co spodziewa się kresu, pozostanie na zawsze.   Z nieba sypią się kamienie – jesień spóźni się dziesięć minut. Otwieram szeroko okno – na parapecie czeka księżyc, obleczony w kir.   Może napotkam tę jedyną gwiazdę, jakiej zadedykuję ciąg dalszy? A może zrozumiem ziemię, co znosi ciężar moich iluzji?
    • @lena2_ Twoja personifikacja spokoju, który "odwraca głowę" i "pławi się" - to bardzo trafne obrazowanie bierności. Szczególnie uderzające jest to "hodując beztrosko obojętność" - pokazujesz, że spokój może być nie cnotą, ale formą moralnej ucieczki. I to słowo na końcu - "obojętność" - jak wyrok. Ważny i mądry głos. 
    • @Gosława Ależ pięknie utkałaś obraz porannej mgły! Piękna poezja i język - choć archaiczny, nie brzmi jak stylizacja, lecz jak naturalny głos kogoś, kto naprawdę tak myśli i czuje. Szczególnie urzeka mnie to, jak umiejętnie połączyłaś sacrum z profanum - mgła jest tu "bladolicą panną" o takiej "śliczności że ino zginać kolana", niemal jak objawienie boskie, a zaraz potem ta sama mgła "połechta senne listeczki dziórawca" i "włazi w czerń" skiby. To spojrzenie pełne czci wobec natury, ale jednocześnie konkretne. Uwielbiam szczegóły: "żółtowdzięczną nawłoć", "dziórawiec", "witkowe kosze", "kapuściańskie ogłowki" - to słownictwo smakowite, jakby wyjęte z pamięci wsi, która jeszcze pamięta swoje stare nazwy i słowa. Wiersz płynie jak opowieść, która nie spieszy się, która smakuje każde słowo. Piszesz tak, że czuć wilgoć porannej mgły i słychać szczekanie psa na progu. Pięknie!
    • @Migrena   jak Puszcza Białowieska  Adama Wajraka. Bo tam jest śmierć i życie, bulgotanie.  Tam za wykrotem położył się martwy żubr- ale to też jest życie dla innych, powalił się dąb zmurszały, zadziałały korniki . Martwe drzewa, nie są końcem, ale początkiem i życiem . Albo graby- co kilka lat jest gradację piędzika przedzimka- on zjada wszystkie liście grabów i las wtedy wygląda jak zimą, ale to jednocześnie używanie dla ptaków- bo są gąsienice. A potem te gąsienice schodzą do ziemi, i z pędów zapasowych  znów jest zielono Tak jak u Ciebie- tam śmierć smakuje życiem.            
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...