Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

na oknie kwiat polny szuka
wytchnienia czy rosnąć czy obumierać
sam nie wie wiatr czeka

kto jeszcze

a odwilż wciąż goni i rynny i chcenia
kamienne uliczki gwar ludzki zmienia
ptak zajął swe miejsce na płocie

westchnienia

że inne jest niebo na drodze zbawienia

Opublikowano

Celowo zrymowałaś dopiero drugą strofę, co dało melodię treści. Przyspieszyło czekanie na dalsze dzieje losu. Wprawdzie ostatnie słowo wiersza dopowiedziałam sobie inne, ale to niczego nie zmienia. Ładnie. Pozdrawiam mb.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ładnie, refleksyjnie, na plus. rymy nawet nie przeszkadzają, wręcz przeciwnie są potrzebne.
pozdrawiam, Judytko :)


dziękuję Leokadio zwłaszcza za odwiedziny,
rymów nigdy nie lubiłam, ale jakoś tak wyszło,
a jeśli są potrzebne tto tylko dziękować i jeszcze
raz dziękować- za pochlebną opinię J. serdecznie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj Grazynko, dziękuję za wejrzenie- we wstępie, powiem, że
dawno mnie nie było. Może i jedno i drugie (?) Serdecznie dziękuję,
bardzo mi miło- że coś tam trafia..J.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no tak..taki wierszyk..dziękuję również bardzo serdecznie Krysiu
- i za ten ogrom/ to pewnie człowiek też trochę się zmienia z czasem
J.(:wzajmnie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Roma To mocny, cielesny, ironiczny manifest o relacjach skażonych dopaminową przyjemnością i brakiem bliskości. Brzydota tu służy prawdzie – to tekst z pogranicza poezji performatywnej i społecznej. Pozdrawiam:)
    • @Roma   Oleńko. Wow, ależ to celna i ostra diagnoza! Zestawienie biologii z psychologią ("gorzko od śliny", "dopaminają") jest genialne. Wiersz rewelacyjnie operuje brutalną metaforą, aby opisać plotkarstwo i zawiść. Mocne, skondensowane wersy tną jak żyletka.   przyłączam się do klimatu. ekstra mocny. made in Roma.
    • @Migrena dziękuję Jacku :)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tak :) @huzarc na tym, żeby to wybrzmiało, najbardziej mi zależało. Dziękuję :) @MIROSŁAW C. To ja dziękuję, bardzo :) @Waldemar_Talar_Talar bardzo mi miło, dziękuję :) @Berenika97 Bereniko, bardzo, ale to bardzo dziękuję Ci za tak wnikliwy i pełen otwartości i zrozumienia komentarz :) To całe "lubić z tobą" poprzedzone "i dlatego mówię" nawiązuję do piosenki zespołu Akurat. Jakoś wtedy i mi towarzyszyła cały dzień :) Trochę się bałam formy litanijnej tego wiersza, ale skoro całkiem dobrze się czyta, to odetchnęłam z ulgą. Pozdrawiam Was serdecznie :)
    • jest gorzko od śliny co z ust twoich spływa i gorzko i jeszcze   spluń bardziej na finał wyciumkaj do sucha języczek z uwagi i znów kogoś opluj na plecy z oddali   i niech się odwróci i niech się spuszczają (tak tylko dochodzą tak dopaminają)   nawódniaj i winiej im dalej tym lepiej?   niech chociaż przez chwilę półsłodko poklepie
    • @iwonaroma   krótko, celnie i prosto w serce! Cudownie, że ta intuicja nie potrzebuje znawców. Znakomity tekst :)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...