W moim wnętrzu

[Magdalena Mateja]

W moim wnętrzu toczy się bój zaciekły
Szczęk oręża, huk wybuchów, wrzask kobiet!
W moim wnętrzu szaleje mordercza wichura
Trzask grzmotów, blask błyskawic, płacz dzieci!
W moim wnętrzu żniwo zbiera pożar nieugaszony
Łomot chat, mlask ognia, krzyk mężczyzn!

A potem deszcz.

Krople pieszczotliwie głaszczą kataklizm.
Jak balsam wnikają w ruiny, duszą dym, koją rany.
Ich bębnienie zagłusza kwilenie dzieci
Swoim ramieniem pieszczotliwie obejmuje mnie Kora
Hefajstos stawia domy, a Helios przegania złowrogie chmury

Ale zaraz, zaraz. Przecież Zeus nie istnieje.
Muszę poczekać.

[Gosia brzoskwiniowa]

w moim odczuciu trochę za dużo tu armagedonów /o ile istnieje taka liczba mnoga ;))/ i nie bardzo podoba mi się zakończenie, tak duże nagromadzenie bogów wprowadza lekki nieład wygląda na dobry, ale kiepsko zrealizowany temat, chociaż ja mówię to tylko moje odczucia, więc niekoniecznie są adekwatne do rzeczywistości

pozdrawiam

[adam_bubak]

uuuu, megawzdęcie, współczuję...

[Wściekły Azot]

Na YouTube jest parę kompilacji pt. Najgorsze Klipy Zespołów Grających Death Metal. Też kupa śmiechu, choć ketchup wrze nieugaszony, chaty "łomoczą" morderczo a dzieci kwilą nadziane na rogi.

[dzie_wuszka]

pierwsza strofa zaczęła dość ciekawy wiersz, druga go zamordowała z pełnym sukcesem
:)