Przedsenne ujęcie

[Bronisław Jaśmin]

zajadłe obrazki. wojujące portrety na ścianach
z wieczornym spadaniem gęstego powietrza.
rozespane włosy zapuszczają sen, schowały się w nim - rosną.
rozgrywamy na oknach z tą sypialnią zakład:
kto pierwszy wstanie i obudzi światło. poczeka na światło.
w tym momencie życiowym chcę odegnać progi,
wysłużone w zamykaniu świata jak światło w szkle okna.
one tchórzliwe przez niedostrzegalność,
od rozgrzanych palców goniły się na zewnątrz jako północ z południem;
wypromieniowały z willi na ziemię obiecaną:
bezdomność obiecaną pod bezdomnym niebem.