Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

miał zielone oczy
i nigdy nie spełnione zamiary
chciał przywołać przeszłość
i jeszcze raz spróbować
odwrócić bieg rzeki

przeoczył dużo okazji
niczego nie znalazł
kochał słońce a ono
czasami pomieszkiwało
w pustawej butelce

robiło się cieplej i raźniej
przebudzenie znowu
było zimne i bez sensu
kawał życia zamknął w dłoniach
które coraz rzadziej otwierał

Opublikowano

Bardzo ładna ballada, liryczna, smutna i pasuje do wielu ludzi, którzy nie umieli zrealizować życia tak, jak by chcieli. Do tego ten przewrotny tytuł, sugerujący zgoła coś przeciwnego - to podwaja wrażenie. Piękne.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


O matuś jak ja lubię zielone oczy; kojarzę z piosenką "pola zielone":))
a pustawe butelki pewnie u każdego się poniewierały:)
Serdecznie dziekuję i pozdrawiam. E.
Opublikowano

Ewo, jak ja lubię tego typu wiersze... dobrze oddane emocje, to słońce
pomieszkujące w butelce.. szkoda, że w tytuł go jakoś nie wplotłaś.. tak, dla "zmylenia".. ;)
Wiersz mówi wszystko i aż.. zbyt wszystko.. żeby mogły takie zadziałać na odbijających się
od dna.. ale niestety, wielu takich ma inne "świętości" - butelka, jakakolwiek, byle z %.
Pozdrawiam już z ... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tak sobie myślę co też mogą znaczyć pozdrowienia
"teraz już z...(?)" Dziękuję Ci że zechciałaś zajrzeć
do mnie i zostawić te miłe słowa.:) Pozdrawiam serdecznie:) E.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @leo Dobry tekst i w dodatku bardzo interesujące zdjęcie, a to dużo jest :)
    • cudowny świat  a my my  nie wszyscy aniołami   niestety    uwiera wolna wola niewolnicy …   11.2025 andrew   
    • @wierszyki Dziękuję za komentarz, choć chyba trochę inaczej to widzę :) "Obserwator" w wierszu to po prostu czytelnik — każdy, kto otwiera książkę i patrzy na słowa, dzięki czemu wiersz staje się sobą. Nie przemycam tu AI ani niczego ponadludzkiego, tylko mówię o tym, co dzieje się między poetą a czytelnikiem - że poezja istnieje w tej przestrzeni między nami, w tym "przeświecaniu" przez szczelinę. Zgadzam się, że poezja nie istnieje w oderwaniu od twórcy — ale też nie istnieje bez tego, kto czyta i w tym sensie jest "stanem kwantowym" - dopiero spotkanie sprawia, że się materializuje. Cieszę się, że wiersz był miły w czytaniu, nawet jeśli się nie zgadzamy :) Ale jako czytelnik masz obsolutne prawo interpretować wszystkie teksty tak, jak uważasz. I to jest też piękne w poezji.  Pozdrawiam serdecznie.  @Waldemar_Talar_TalarZgadzam się z tym. Bardzo dziękuję za czytanie i serdecznie pozdrawiam. :) @tetu Bardzo dziękuję!  I tak, właśnie to! "Inaczej między nami wibruje" — to może najpiękniejsze zdanie o poezji, jakie dziś przeczytałam, bo wiersz to nie obiekt leżący na stole, to pole, które nas łączy i w każdym z nas rezonuje inaczej. Może dlatego wciąż zadajemy pytania i nie mamy odpowiedzi,  bo poezja nie jest odpowiedzią, jest tym pytaniem, które wciąż się zmienia, kiedy przechodzi przez kolejnego czytelnika.  "Fizyka poezji" — określenie dla czegoś, co chciałoby być zmierzone, ale istnieje właśnie w tym wymykaniu się miarom.  Dziękuję! :) @Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję! :)  @lena2_Bardzo dziękuję za te miłe i ciepłe słowa. Pozdrawiam.  @JuzDawnoUmarlem@Czarek PłatakSerdeczne dzięki! :) 
    • @lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.
    • @huzarc To wiersz z gatunku tych, które zostają i dotykają głębi 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...