Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

... i Bóg stworzył Miłość...

Lenu Kezo

Przez Lenu Kezo
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Lenu Kezo

Lenu Kezo

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Byli już wtedy
i on, i ona..
...i Bóg stworzył Miłość
Wielką, prawidziwą, namiętną...

Dał im raj,
ogród pełen słońca,
ciepła i radości...

uśmiechem obdarzył
i biciem serca,
jak patrzeć,
jak słuchać - pokazał
jak tęsknić,
gdy któreś odejdzie na chwilkę...

Tak uczył ich Miłości...

...a gdy czuli,
gdy kochali,
Bóg był szczęśliwy...

I nieprawdą jest,
że sie wtedy gniewał -
On Miłości
nigdy nie zakazał!

...tak siódmego dnia
Bóg odpoczywał,
w zaciszu,
w swym niebie,
zadowolony...
...ze świata.

Włodzimierz Nabkowski

Włodzimierz Nabkowski

Opublikowano
Opublikowano

przecinko i wielokropkomania. Brakuje mi niedopowiedzen. Jako zwolennik form krótkich polecam wycięcie tego i owego. Maximum treści, minumum słów. Ale to tylko mój gust... Pozdrawiam ciepło


Bóg stworzył
wielką prawidziwą namiętną

Dał raj
ogród pełen słońca
ciepła i radości

uśmiechem obdarzył
i biciem serca
jak patrzeć
jak słuchać
jak tęsknić - pokazał

Tak sześć dni
ich uczył

(a gdy czuli,
kochali
był szczęśliwy) -----> może to wywalić?

I nieprawdą jest
że się gniewał

siódmego dnia
odpoczywał
w zaciszu
zadowolony
ze świata.

Lenu Kezo

Lenu Kezo

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dziekuje za opinie -przeczytalam uwaznie :) Natomiast chcialabym powiedziec tylko ,ze wlasnie te przecinki i wielkokropki nadaja wierszowi odpowiednia intonacje, zamierzona, taka, jaka chcialam :) W proponowanej przez Ciebie "krotkiej formie" nie ma mnie, dlatego wlasnie pozostane przy mojej wersji -przecinkowej ,wielokropkowanej..... ;)

Goraco pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Stukacz
      Matoha

      Przez Stukacz · Opublikowano

      Tańczyły, śpiewały, pijane obłędem, Oszalałe, w upiornych podskokach. Po chwili krótkiej do kotła, równym rzędem, Stały za sobą w ciemności zmrokach.   W kotłach smakołyki się zagotowały: Tłuste mięso z udźca baraniego, Na zakąskę zaś zioła przygotowały I drobinkę kwasu chlebowego.   – Ja, to tamtej mleko zabiorę – za karę, Bo mnie nazwała staruchą starą, Że niby ona wielką posiada wiarę, A ja jestem zgryźliwą poczwarą.   – A ja, to plagę szkodników na pszenicę Ześle sąsiadce, co do kościoła, Wczoraj ledwie – wyobraź sobie – w rocznicę, W biegu na msze poszła chylić czoła,   Wymodlić wybawienie przeklętej duszy, Bo deszcz sprowadziłam na jej pole. Tamtej zeszłorocznej, przeraźliwej suszy Pokonała zawistną niedolę,   A ona, że to niby czary, że szkodzę. Nie pomogę więcej – źli są ludzie. W smutku spuściła głowę. – Od nich pochodzę, Dbali, wychowali, w pocie, w trudzie.   Zamartwiła się nad swoimi słowami, A sumienie poruszyło strunę, Która w duszy – nakazami, zakazami – Drapie niewidzialną oczom łunę.   Wrzask. Na kłótniach i na sporach noc upływa, Zmęczone i rozdrażnione – senne, Na niczym już im nie zależy, nie zbywa. Blisko świt słońca, zorze promienne.   Wtem pojawia się demon, kozioł kudłaty, One w strachu: przewiniła która? Wchodzą z lękiem na latające łopaty – Złego aura: upiorna, ponura.   Matoha syczy, czerwone oczy wbija, Dokładnie ogląda, wzrokiem bada, Czy która nie zwodzi albo nie wywija, Kłamie, oszukuje. To szkarada –   Pomyślały. Pokorny wzrok w ziemię wbity. Na to on: sprawiedliwość – tak Zofio – Wiedźmy, czarodzieja, maga czy wróżbity Jest matką i waszą filozofią.   Straszyć czy szkodzić – nie. Wam pomagać dane. Ziół leczniczych poznałyście sekret, Przepisy na różne choroby podane Nosicie jak podpisany dekret.   Wymagam więc jako strażnik waszej pracy, By morale przestrzegane były, W przeciwnym razie na rozkaz was uraczy Sroga kara. Diabły będą wyły   Z klęski, z zatraty waszej, z waszej głupoty Wyły będą pod niebiosa same, Winne będziecie jeżeliście miernoty Pod odpowiedzialnością złamane.   Wiedźmy w strachu całe przed Matohem stały. Wygląd jego jak demona z piekła: Kozioł zawistny i to kozioł niemały, Oczy czerwone, gęba zaciekła,   Na głowie rogi, zębiska, czarna grzywa, Lecz co innego bardziej przeraża: Odgłos co się z głębi gardła wydobywa, I śmiech, który raczej nie zaraża.   Z piekła rodem, więc dlaczego zapytacie, Czuwa pilnie, by wiedźmy chroniły, A nie wiodły ku zgubie, żalu, utracie? Cóż? Prawo, prawem – tu prawo siły.
    • Waldemar_Talar_Talar
      Nie zawsze to co obok cieszy

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @KOBIETA - @Berenika97 - @Rafael Marius - dziękuje uśmiechem -
    • MIROSŁAW C.
      woźnica

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @huzarc ...bez nachalności... To był klucz do napisania tych wersów.   Dziękuję, pozdrawiam. 
    • Waldemar_Talar_Talar
      Nadzieja go żywi

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - zawsze tak było - tylko dlaczego -                                                                               Pzdr.serdecznie. @Posem - dzięki - 
    • Whisper of loves rain
      Nieobecność, która mówi

      Przez Whisper of loves rain · Opublikowano

      @tie-break To właśnie w tej słabości mamy siłę, Której nie da nam żaden mur. Pozdrawiam @Berenika97 Mówią — czas uleczy, lecz kłamią jak nikt, czas to tylko mit. Pozdrawiam

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...