Na skrzydłach

[Józef Bieniecki]

Na skrzydłach

Przypłyniesz na skrzydłach wszechświata,
Aniołem białym skrzydlatym.
A gwiazd dwunastu poświata,
Słońce ognie rozpali nad światem.

I wzlecą gołąbki pokoju,
Zwiastuny świata niewinne,
W łzach kropel przeczystego zdroju,
Też wszystkie uśmiechy dziecinne.

Na jutrznie zaś z ptasim śpiewem,
I ludzkie chóry chwalebne,
Głosy uniosą z powiewem,
Wiatru, na niwy podniebne.

Chleb kłosem pokłoni powszedni,
W tęczowych bukietach kwiat polny.
Skowronek solista ziem przedni,
Modlitwy zaniesie śpiew korny.

Tą ziemię, niebieskie przestworza,
I pracy ludzkiej wsze dzieła,
Na falach rzeki i morza,
Moc Boża we wszystkim poczęła.

Gdy przejdzie niebieskim obłokiem,
Z modlitwy serc ludzkich uprzędzie,
Łaskami popłynie potokiem,
Myśl ludzka, na Nieba Urzędzie.

Józef Bieniecki