jeszcze raz (9.10.11)

[Michał Gomułka]

zaczęło się

jeszcze raz te same twarze,
te same prawdy; forma inna, więcej decybeli

spuszczam głowe; nie boli mnie. Mdli.
bardziej przez niezaspokojone pragnienia,
ale kolejny łyk preparatu,
którego nie zwykłem zażywać,
pogrąża w zadumie

Muszę szukać siły. A jestem teraz taki słaby,
podatny, zwierzęcy...


zaczyna się ze zmienną częstotliwością,
lecz zawsze wtedy, kiedy wyciągam ręce
Do Nicości.

W nicości tak wiele się mieści,
jest piekielnie treściwa,
szasta walutą ludzkiej naiwności

Niewinności. Naiwności. Niewinności. Myli to się

wyciągam ręce - muszę!
a to już kwestia obycia...

Obycia - niebycia

Panie mój...