Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nic tak gardła nie rozpieszcza
jak smażone dzwonko leszcza
a do tego piwko, frytki,
czyli kulinarne zbytki

a że człek rozkoszy łasy
więc bez względu na stan kasy
każe jeszcze raz serwować
bowiem nie ma co żałować

i leszczyka i zdróweczka
bo pod rybkę i wódeczka
tradycyjnie i z umiarem
lubi mamić nas swym czarem

gdyż my wszyscy, bez różnicy
czy miejscowi, z okolicy,
czy z najdalszej świata strony
kiedy człek jest najedzony

już nie pije dla kurażu
przez co często na wirażu
musi trzymać się siedzenia
- to już koniec, do widzenia.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


grafo...... co?
patologiczny przymus pisania utworów literackich...
e tam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie tak szybko nie tak prędko
kończyć sjesty wakacyjne
może będzie dziś przynętą
któraś Pani – toast przyjmie

i przytuli przed północą
siwe czółko do swej piersi
z całą siłą z pełną mocą
bym napisał dla niej wierszyk :)

pozdrawiam Panie Henryku :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Nie wszystko jest cacy
podane na tacy
gdy pana kelnera
ćwiek w pietę uwiera

i często tak bywa
gdy kelner używa
te same kamasze
więc ja nie grymaszę,

ty także łaskawco
mój ty grafo… znawco
miej też pobłażanie
na moje pisanie.


Pozdrawiam
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie tak szybko nie tak prędko
kończyć sjesty wakacyjne
może będzie dziś przynętą
któraś Pani – toast przyjmie

i przytuli przed północą
siwe czółko do swej piersi
z całą siłą z pełną mocą
bym napisał dla niej wierszyk :)

pozdrawiam Panie Henryku :)



Brać panienki na wierszyki
może kiedyś było w modzie
dziś z reguły nasze panie
chcą być brane w samochodzie

a wiersz owszem lecz wpleciony
w takt muzyki i piosenki
bo dziś bardziej nowoczesne
są i panie i panienki.


Pozdrawiam serdecznie :)
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





W innej serii i w innych czasach
bo nie w wakacje i nie na wczasach
lecz w delegacji a praca w kinie
dałem się uwieść wiejskiej dziewczynie.

Piłem z nią w knajpie, do tchu utraty
a po zamknięciu, do niej, do chaty
gdzie z wielkim gestem panisko z miasta
pije i nadal pieniędzmi szasta.

Ranek mnie witał kacem podwójnym
ja zaś swój portfel spojrzeniem czujnym
chciałem prześwietlić lecz z braku lupy
nic nie dostrzegłem, jestem do dupy.


Pozdrawiam serdecznie :)
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie tak szybko nie tak prędko
kończyć sjesty wakacyjne
może będzie dziś przynętą
któraś Pani – toast przyjmie

i przytuli przed północą
siwe czółko do swej piersi
z całą siłą z pełną mocą
bym napisał dla niej wierszyk :)

pozdrawiam Panie Henryku :)



Brać panienki na wierszyki
może kiedyś było w modzie
dziś z reguły nasze panie
chcą być brane w samochodzie

a wiersz owszem lecz wpleciony
w takt muzyki i piosenki
bo dziś bardziej nowoczesne
są i panie i panienki.


Pozdrawiam serdecznie :)
HJ
a być może – nie zaprzeczam
nowoczesność postęp czyni
wiersz przeżytek, nawet nietakt
bez melodii – dla dziewczyny

nie zostaje nic innego
jak muzycznie kształcić ducha
i wytworzyć coś ładnego
by dziewczynę choć po-ruszać...


Miłej niedzieli :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



biwakowo. po rybce i wódeczce za kierownicę? może tylko jako pasażer, bo trzyma się siedzenia, nie kierownicy. a jak kierownicy - to fakt- koniec., ale jest jeszcze do widzenia. dzień dobry będzie też tak rymowane>? czemu nie? wolna wola.
pozdrwiam:)
Opublikowano

Heniu, ja, w odróżnienie od wielu komentujących, dalej pozostaję fanem Twojego pisania i rymowania. Uważam, że Twoje wiersze rozweselają dusze tych, których los przygiął do ziemi i poza wzdychaniem i płaczem nie potrafią o niczym innym pisać (sam ostatnio wzdycham i płaczę). Dlatego z przyjemnością czytam Twoje wesołe wiersze. Pozdrawiam serdecznie.
J.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Innych zwala dokumentnie
wtedy z gleby w niebo smętnie
wzrok kierując ręce wznoszą
i usilnie łaski proszą

by móc wstać i przed się ruszyć
powód, już zaczyna suszyć
w gardle a to nieprzyjemne
więc pozycje swe przyziemne

wciąż zmieniają w wielkim trudzie
i choć idzie jak po grudzie
cal po calu, pomalutku
mężnie walczą aż do skutku

pełznąc drogą, trotuarem
i gdy dotrą to przed barem
czuć i widać w nich podnietę
gdy wołają – kelner, setę.


pozdrawiam
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



biwakowo. po rybce i wódeczce za kierownicę? może tylko jako pasażer, bo trzyma się siedzenia, nie kierownicy. a jak kierownicy - to fakt- koniec., ale jest jeszcze do widzenia. dzień dobry będzie też tak rymowane>? czemu nie? wolna wola.
pozdrwiam:)




Na dzień dobry zsiadłe mleczko,
kieliszeczek plus piweczko
i po kacu ani śladu
więc od nowa do obiadu

tak jak wczoraj bez oporu
choć w człowieku mniej wigoru
bis po bisie wciąż powtórki
na a potem to już z górki

tempo wzrasta w miarę picia
aż nas ten „eliksir” życia
upokorzy i zniweczy
- taki to już los człowieczy.


Pozdrawiam serdecznie
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Mnie też przygina nieraz do ziemi
zbyt wybujałej fantazji brzemię
i wtedy stawiam sobie pytanie
- czy czas już pieprznąć wszystko o ziemię?

Nim na odpowiedź znajdę natchnienie
już w uszach dźwięczą słowa sąsiada
- ależ Henryku, jesteś szczęściarzem,
innym się jeszcze gorzej układa.


Pozdrawiam serdecznie
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.






Dla mnie pozdrówki, rybie buziaczki
miło należeć do takiej paczki
w której brak zgrzytów, zawiści, złości
choć jest i szkopuł bo leszcz ma ości.


Pozdrawiam serdecznie
HJ

lecz nawet "oście"
mówiąc najprościej
nie szkodzą wcale
w słów karnawale

tyż pozdrawiam!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...