Jak chleb

[Amelia Brzozowska]

Wciąż patrzymy na siebie głodni
Pochłaniamy się wręcz spojrzeniami
Lecz niepewni i niespokojni
Nie mówimy co jest między nami

Ty się głowisz czy będzie chleb z tej mąki
I czy można go będzie zjeść
A mnie się zdaje, że piekarz pijany
Już dawno rozpoczął coś piec

Możemy jeszcze poudawać,
Że w tym piecu to nic przecież nie ma
Lecz nie zbiegniemy świadomości,
Iż kłamstwo nie maskuje spóźnienia

Więc może jednak zrobię Ci kanapki
Choć wiem, że nim droga minie
Chleb przestanie być świeży i gorący
A ty głodny jak, dziś przy mnie

[Bartosz_Cybula]

nie rozumiem tego wiersza choć wytężam swoja wyobraźnie wszerz i wzdłuż
całość kobatyńska
pozdrawiam