Pasterz i barany

[M._Krzywak]

To jest to, rozwiązanie zagadki:

www.youtube.com/watch?v=dckTBZ59J8k

[amerrozzo]

"Mój pradziad był pastuchem,
Bynajmniej nie elektrycznym"

Ha, ha, ha! Nie czuję się przekonany. Ja po pierwszym wersie byłem pewny, że twój pradziadek był nie człowiekiem, ale rzeczą. Naprawdę.



"Owieczki jak i barany,
Zwierzęcą mają naturę"

Z cyklu: "Mądrości ludowe: Reaktywacja".


Pewien urok ten tekst posiada. Lekko się czyta, poza tym lubię klimaty nie-miastowe. Niestety, wersy dobierane na siłę, żeby tylko rym był, powodują, że wiersz jest przekomiczny, w negatywnym tego słowa znaczeniu. Ja proponuję tak: usiąść, zastanowić się, jaką historyjkę chce się napisać (od początku do końca), chwycić za długopis/ołówek (niepotrzebne skreślić) i zapełnić kartkę. Bo na razie największym zarzutem są truizmy, od których roi się w tekście. Jak to poprawisz, pogadamy.

[Ewa_K.]

Patologiczny przymus rymowania?

[B.A.C. Stork]

Nie wydedukowała p. Ewa, że są tacy, którzy lubią sylabiczne rymowanki...? Swoją drogą uważać nierymowane wiersze za jedynie słuszne jest grubym nietaktem... Pozdrawiam.

[Ewa_K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jedynie słusznym wg mnie taktem, jest pisanie dobrych wierszy. A rymowane, czemu nie? Tylko, że jak się nie ma poczucia taktu, trzeba mieć co najmniej poczucie rytmu.

:)