Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rosa od zieleni

Anna Weronika
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Anna Weronika

Anna Weronika

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Rosa która zieleń umniejsza do rozmiarów trawy
Cichym rebeliantem jest mgieł o poranku
Pierwsze prześwity wchłania swoim kształtem
Najmniejszą piersią stając się natury

Śmiało unosi ją do słońca w bezwstydzie
I w blasku kona nim pokarm utraci
Trawę w zieleń rozpierzchłą na powrót przekształca
Dumna z ilości swoich sytych dzieci

W orszaku żałobnym odeszła mgła poranna
Poza horyzontem na mszę biją dzwony
Odeszła rosa od zieleni- matka
Słonecznik na tę wieść smutno zwiesił głowę

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nata_Kruk
      Cisza

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... hmmm... no nie... :)) ... i słusznie, też próbuję w swoich w ten sposób. ... a za co.? :) No tak, byłam, jestem..  a ile będę.. licho wie.. ;)
    • janofor
      Ojcostwo

      Przez janofor · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Migrena
      Gaza

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Annna2 Twój wiersz Aniu  to krzyk — nie do ludzi, bo ci przestali słuchać, ale do Boga, który milczy. To lament duszy, która już nie wierzy w sprawiedliwość, bo ile razy można patrzeć na śmierć dzieci, na powtarzające się piekło, na historię, która niczego nie uczy. To nie jest już tylko poezja — to dokument epoki bez sumienia. Każdy wers jak strzęp modlitwy, który nigdy nie doleciał. Tyle krzywdy, tyle krwi, i nic się nie zmienia. Może jedyną modlitwą, jaka została, jest właśnie ta rozpacz. Ja ją w sobie mam. Ale najgorsza jest ta niemoc.   Jak nasze dzieci w Powstaniu Warszawskim mordowane dla żartu, z nienawiści. A Wołyń ? Rozpacz rodziców mordowanych okrutnie dzieci.   Aniu. Mocny i cudownie ważny wiersz. Podziwiam Cię.
    • Migrena
      Psalm dla rżniętych

      Przez Migrena · Opublikowano

      @[email protected] remanent ? :):):) Cholera, musi być naprawdę źle :) Dzięki.     @Berenika97 dziękuję. Uśmiecham się do Ciebie:)     @Roma od Ciebie. Słowa wsparcia. Że życie to nie zabawa w dwa ognie. Dużo to dla mnie znaczy. Roma. Dziękuję.  
    • Annna2
      Gaza

      Przez Annna2 · Opublikowano

      Pierwszy był Mefalsim, nad Beit Lahija unosi się dym. "Płynny ołów, "Żelazne miecze" w Jom Kipur, znów presja bierze prym. O - jak piekło okrągłe. Kół historii obłędnych eksplozji przemocy. Gdzie jesteś Boże? I nowiem zmierzają kolumnami ludzie do Ciebie. Gdzie jesteś, czy w niebie? Jakże niezrozumiały jest dziś świat, nienawiść i żądza odwetu, od tylu lat. Gdzie jesteś Boże? Ty, który oddałeś życie z miłości do ludzi, słyszysz, czy masz za dużo spraw? Wzgórzom oliwnym ktoś mówi witam, a korona cierniowa raz po raz w słońcu zakwita.                

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...