Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ptaszek


Smutek
przysiadł na parapecie

Dzióbka
nie otworzył z zachwytu

Błękitnych
skrzydełek nie złożył

Oczkiem
zerknął na ziemię

Łezką
powiedział to słowo

-
mój mały świecie


[reedycja / poprawienie tagów html, 29.09.2004]

Opublikowano

Dzięki Natalko,
Dzięki Tommy,

że się komuś podoba,
widocznie wojownik wziął sobie wolne... i zajął się mniej bojowymi klimatami wink.gif

Cieszę się, że chciało się komuś komentować, dzięki wam za to.

biggrin.gifbiggrin.gifbiggrin.gif

Pozdrawiam Serdecznie,
Kai Fist


Opublikowano
CYTAT (agnieszka puczynska @ Aug 10 2003, 12:21 PM)
(...)tylko nie rozklej się całkiem, dobrze?

nie ma obaw, twardy jestem, że HEJ ! ! !

nawet wojownicy muszą czasem odpocząć, no nie? wink.gif

Pozdrawiam,
Odpoczywający Wojownik Kai Fist

Opublikowano
CYTAT (Kieszonkowiec @ Aug 10 2003, 03:30 PM)
Odpowiem Kai twoimi słowami:
- nie ma klimatu (jak dla mnie, rzecz jasna)
- wiersza nie zaliczę do swoich ulubionych...

Pomimo wszystko coś jednak w nim jest...

cieszę się smile.gif
nie wiedziałem, że jestem tak sławny, że ludzie cytują już moje słowa, coś w tym jest, haha wink.gif

Pozdrawiam Serdecznie biggrin.gifbiggrin.gifbiggrin.gif
Opublikowano

Magdaleno...
wczoraj nikt nie komentował, był przyćmiony blaskiem innych "gorących" wierszy, wtedy był naprawdę malutki
małe jest piękne, smutek też...

Sewerynie,
pewnie, że poczytam...
ja niestety mam krótki staż w tej dziedzinie, postaram się nadrobić... smile.gif

Dzięki i Pozdrwiam Was

Opublikowano

ale w końcu się odnalazło...
nie dość, że piękne ( Wy tak mówicie, nie Ja... wink.gif
to i rzadkie...

smile.gif

P.S.
Może jeszcze coś takiego napiszę, co będzie uważane za piękne...

Aha...

Ten "-" to na wyobraźnię, kiedyś Mirkowi obiecałem, teraz sobie to przypomniałem...

Opublikowano

Nieźle!! Fajne zdrobnienia, pesymistczne przesłanie, płakać nas światem...
Wszyscy tegoroczni maturzyści są już bliscy płaczu:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...