Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dziwny duet


Rekomendowane odpowiedzi

Nie mam chęci do roboty,
Ani w domu, ni w przemyśle.
Czasem myślę całkiem serio,
Żem stuknięty na umyśle.

Wielką niechęć mam do pracy,
Rankiem kocham długie spanie.
Kiedy sąsiad mknie do firmy,
Ja uwielbiam bomblowanie…

Gdy dobijam do dziewiątej,
Dumam nad tym co się dzieje.
Zjadłbym pyszną jajecznicę
I na kawę mam nadzieję…

Ale leń mnie przykuł w łóżku,
No i mocno trzyma w pasie,
Brzuch mi skręca, głośno kusi
I w jelitach gra na basie…

Jakże zjeść mam pyszne danie,
Jakże wchłaniać zapach kawy,
Kiedy nie chce mi się usiąść,
Do kuchennej starej ławy...

Nie mam chęci do roboty,
Ni samotnie… ani w tłoku.
Często patrzę się na pracę…
Jakbym bielmo miał na oku.

Przeleżałem do południa,
Oknem zapach do mnie wnika.
Obok ludzie pichcą obiad,
A mój brzuch dostaje bzika.

Och jak zjadłbym nóżkę z kury,
Z groszkiem marchew zasmażaną.
Gdyby ktoś mi podał strawę,
Świeżym koprem posypaną.

Ale nie zjem… bom leniwy
I do sklepu mam sto metrów.
Musiałbym założyć spodnie,
No i starą parę getrów…

W Supersamie szukać trzeba,
W ladzie – chłodni ręce mrozić,
Potem wybrać asortyment…
I do kasy wózkiem wozić.

Może skuszę młodszą siostrę,
By zakupy mi zrobiła…
Och jak byłoby cudownie,
Gdyby obiad upichciła.

Jednak siostra nie upichci,
Wszak lenistwo ma po maci.
Dba o linię… a więc pości…
No i wcina wszystko z naci.

Od tej naci ciała nie ma…
Istny szkielet miast dziewoi.
Żaden chętny do jej ręki,
Długo przy niej nie ustoi…

Siostry piersi diabli wzięli,
Lecz zostały jej brodawki…
Każdy facet na ich widok,
Miast podniety czuje drgawki.

Zapach drażni coraz bardziej,
Kotleciki pachną z karku…
Trudno przeżyć leniuchowi,
Kiedy pusto w jego garnku.

Nie mam chęci do roboty,
Chociaż głód mi skręca kichy.
Zjadłoby się chleba z szynką,
Albo zupki talerz lichy…

Idę tedy, acz wolniutko…
Do kuchenki pichcić strawę,
Przeszukałem cały kredens
I wiekową z drewna ławę.

We wiaderku są ziemniaki,
A w szufladzie Chińska zupka.
W zakamarkach mojej szafki,
Z kukurydzy leży chrupka…

W mej lodówce puste półki,
Toć poszukam w zamrażarce,
Żeby jednak coś w niej znaleźć,
Muszę szukać przy latarce…

O ja biedny, nieszczęśliwy…
Skromny żywot pędzić muszę,
Mięso znalazł żem zmrożone…
Jak ja lody jego skruszę…?

Nie mam chęci do roboty…
Tyrać w kuchni mi się nie chce,
Może zdołam dziś przemówić,
Do rozsądku siostrze Ewce…?

Ciężka sprawa to – nie przeczę,
Mięso dla niej nie istnieje…
Trudno jednak nie próbować,
Kiedy z głodu człek się chwieje.

Grucham tedy – nawet słodko,
Hej siostrzyczko moja miła…
Mam ci w kuchni bryłę mięsa,
Może obiad byś zrobiła…?

Chętnie wesprę Cię przy garach,
Będę radził co masz robić…
Szczyptę soli, ziarnko pieprzu,
Z mą potrawą przysposobić.

Potem wespół, przy stoliku,
Będziem mieli ucztowanie,
Nasycimy puste brzuchy
I na jutro coś zostanie…

Ja nie jadam mięsa świni,
Nie jem flądry ani kaczki…
Mogę dać Ci do spożycia,
Garstkę kopru i buraczki.

Chyba zdrowo Cię rypnęło,
Mówię do niej zawiedziony.
Mam jeść trawę i badyle…
I przed Tobą bić pokłony…?

Sama wcinaj wszelkie liście,
Smaż kotlety z kory sosny…
Zimą gotuj barszczyk z siana,
Może przetrwasz tak do wiosny?

A gdy złapiesz nie daj Boże,
Jakąś fałdkę na szkielecie…
Pij herbatkę z ziół kruszyny
I siedź ciągle na klozecie.

Ja wysiadam z tej karocy,
Kocham nieco lepsze jadło.
Bać nie musze się panicznie,
Że obrosnę w tłuste sadło.

Wszakże leniuch mój kolega,
Nie pozwoli mi na zbytki,
Boć obżarstwo bezzasadne…
Budzi we mnie instynkt płytki.

Żwawiej kręcę się po kuchni,
W końcu muszę coś wymyślić,
Może frytki mógłbym schrupać,
Albo placki z pyr upichcić…?

Nie mam chęci do roboty,
Ani z rana, ni z wieczora…
Tarłbym placki, ciąłbym frytki,
Gdyby inna była pora…

W końcu jakoś lenia zmogłem,
Pod czajnikiem gaz zapalam.
Wody w nimże nagotuję
I catering precz odwalam...

Mam ci zupkę, niby chińską,
Ale z czego…? Któż to wie.
Nic lepszego nie wymyślę,
Choćby nawet i we śnie…

Przy tym daniu nic nie robię,
W talerz wody muszę wlać…
A gdy zupkę już wychłepczę,
Pójdę z siostrą w karty grać.

Z każdym daniem jest robota,
Na kucharza nie mam kasy…
Pustką świeci ma lodówka
A ja chciałbym zjeść kiełbasy.

Chyba przyjdzie mi na starość,
Jak osłowi w żłobie jeść…
Kto mi jadła weń nałoży,
Wszak mi ojciec zmarł i teść.

B.A.C. Stork

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Proszę wybaczyć ,bo nie czuję się uprawniony ,ale nie mogę się powstrzymać ( co robić z taką naturą).38 zwrotek rymów (jeśli dobrze policzyłem) - jest to jakieś poświęcenie.
Tytuł "dziwny duet" pasowałby do dwóch.Których?
pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


proszę nie obrażać śp Waligórskiego

Autorze - pokazałeś, że umiesz rymować. Ale to za mało.
Proszę poczytać np. Waligórskiego, Kaczmarka, Kerna, Hemara, itp. - usiąść i jeszcze raz napisać. A przed pisaniem zastanowić się, co chcę czytelnikowi powiedzieć!

pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @poezja.tanczy Dzięki za kolejny dwuwiersz. Pozdrawiam
    • @Łukasz Jasiński W zasadzie, to nie jest to samo...  co innego wiersz, a co innego wystąpienie z mównicy. Ale mimo wszystko dziękuję, że chce Pan mnie podciągnąć w pisaniu

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Somalija   Środki retoryczne i stylistyczne to w zasadzie to samo, retoryka to umiejętność wyrażania własnej elokwencji i erudycji w sposób artystyczny (poezja, film, proza, fotografia, muzyka i malarstwo, nie wspominając już o posłach z mównicy sejmowej - mówię, to znaczy: piszę - bez ironii), styl: wiadomo - styl to forma i treść, otóż to:   - na rogu Nowego Świata to błąd gramatyczny, poprawnie piszemy: na rogu Nowego Światu;   - Cód to błąd ortograficzny, poprawnie piszemy: cud;   - warszawska zmechanizowana brygada to błąd stylistyczny, poprawnie piszemy: warszawska brygada zmechanizowana - nie używamy obok siebie przymiotników i czasowników, podobnie: nie piszemy - się bawimy, tylko: bawimy się - na odwrót;   - nie piszemy: Ziemia jest płaska, tylko: Ziemia jest okrągła (niektórzy naukowcy twierdzą, iż Ziemia jest elipsą) - to błąd merytoryczny;   - pani Agnieszko , po prostu panią lubię - to błąd poligraficznych, poprawnie piszemy: pani Agnieszko, po prostu panią lubię;   - nie piszemy: Unia daje nam pieniądze - to błąd logiczny, poprawnie piszemy: Unia rządzi za nasze pieniądze;   - złoto to zło - złoto czytając od tyłu - to zło i jadłeś rosół z kur wielu - czytając na głos (brzmienie jest jednoznaczne) - to gra słów.   Łukasz Jasiński 
    • To jednak się przyznajesz do zimnego lenia:)
    • Wibracje*   Po żółtej ścianie chodzi zimny - cień: chodzi, upokorzony, chodzi: cały - dzień po żółtej ścianie chodzi zimny - cień:   wszechmogący panie wszechświata: daruj, wściekłej, daruj: kurwie - kata i lata, wszechmogący panie wszechświata:   po żółtej ścianie chodzi zimny - cień: chodzi, upokorzony, chodzi: cały - dzień po żółtej ścianie chodzi zimny - cień...   *więcej informacji Państwo znajdą w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor:   Łukasz Jasiński (listopad 2019)  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...