Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W demokracji, wolność Tomku,
Hulaj dusza, piekło wcięło.
Każdy rządzi w cudzym domku,
Boć zasady licho wzięło.

Słaby pragnie być Batmanem,
Wszędzie zazdrość, buta, pycha,
Tuman pędząc za tumanem,
Do czeluści bliźnich spycha.

Dziewczę młode chce brylować,
Mieć komórę, w tyłku sznurek,
Pragnąc chłopca oczarować,
Wdziewa dekolt nie mundurek.

Dziś banałem zwie się słowa,
Które mówią o miłości.
Dobroć, przyjaźń, piękna mowa,
Są przeżytkiem bez wartości.

Adorować wdziękiem panie
Wręcz nietaktem jest – niestety.
Za to gwałt, molestowanie,
Większość bierze za zalety.

Konwenanse splendor tracą,
Archaikiem brzmią zaloty.
Dobrze gdy za wszystko płacą,
Dusze wzdęte od głupoty.

Wulgaryzmy mamy w cenie,
Toteż mięchem walą panie.
Agresywne tonów brzmienie,
Wiąchy śle na przywitanie.

W damsko męskiej zaś relacji,
Na luzaczku, od niechcenia.
Żłopać wódę miast kolacji,
Jest techniką uwodzenia.

Parka idzie chwiejnym krokiem,
Maczo płonie już z podniety,
Patrząc w niebo mętnym wzrokiem,
Śle komplement do kobiety:

Chodź tu stara, ściągaj gacie,
Bez szemrania kładź się żwawo,
Gdy przelecę cię w mej chacie,
Będziesz chciała znów – na klawo.

Laska w uśmiech przystrojona,
Szczęściem dymi jak łuczywo.
Wątłą szkapą zachwycona,
Męża widzi w nim jak żywo.

Choć ochlany wódką zdrowo,
Jeszcze trawką imponuje.
Sam zwichnięty nałogowo,
Lasce przyszłość już gotuje

Masz tu dżoitna, pal powoli,
Płyń w obłokach odrętwienia,
Kiedy nałóg cię zniewoli…
Pojmiesz, że ten świat się zmienia.

Ćpun nie mając własnej twarzy,
W narkotykach wsparcie widzi.
Zamiast żyć, w amoku marzy
Kusząc złudą z innych szydzi.

B.A.C. Stork

Opublikowano

Podoba mi się Twój satyryczno-kpiarski styl Stork - jak widać nie każdy jednak go rozumie :-)
Temat jak najbardziej aktualny i wart poruszenia. Współczesny człowiek zachłystuje się tym co nowe. Jest bezkrytyczny, ulega presji środowiska, pomiata ludźmi, lekceważy i kpi z przeszłości.
Ślepo podąża za modą, jest snobem, zatraca swój charakter i zdolność samodzielnego myślenia. Wychowywany na durnowatych reklamach i ogłupiany na każdym kroku traci orientację co jest fikcją a co rzeczywistością, co dobre a co złe.
Co do formy - pasuje do ironicznego charakteru wiersza.

Opublikowano

Dziękuję stałym i zawziętym wpisywaczom spod godła grafomani i gniota za zainteresowanie, a tych, którzy dostrzegają w moich wierszach coś więcej (szczególnie Panią Dorotę) serdecznie pozdrawiam...

Opublikowano

Napisałem takich wierszy więcej...nawet myślałem o wykorzystaniu kabaretowym jednak brak doświadczenia w tej materii zatrzymał mój pomysł w miejscu... A może Pani L.C. ma coś do zaproponowania...? Pozdrawiam

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Autorzy: Michał Leszczyński plus AI.   Mgiełka   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć   Gdybyś potrafiła nas nauczyć lekkości pośród sił grawitacji ulecielibyśmy w przestrzeń nieba   Nie chcesz uczyć...   Przekonujesz otoczenie niezmiernie że na moczarach trzeba się unosić nie być, roztaczać się, nie pamiętać   My nie dorastamy...   Ciężkawe serca warto opłukiwać niczym dłonie w żeliwnej wannie z nas sztuka tylko Tobie się udaje   Wodzisz wzorem duszy...   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć   Przypominasz nam myśl ulotną co przypadkiem miała nie powstać niepewną chwilką przyszła i odeszła   Mówisz co nieistotne...   Jeśli zakochany wkrótce zapytam zabrzmię ciężkością niemiłosierną obawiam się własnej niezręczności   Pragnę Cię... ...nie spłoszyć...   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć
    • @ireneo 19 letni powstaniec nie był wojskiem skończył w tym roku 100 lat i warto przeczytać co dzisiaj powiedział.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - no tak - poprawiłem - dziękuje -                                                                          Pzdr.
    • @Migrena   Nie, to nie jest błąd, tylko: logika, niektórzy tak robią - celowo wprowadzają w błąd nieświadomych czytelników - pozwalają na to anonimowe nicki, a ci - którzy używają pełnej tożsamości - są bardzo inteligentni, wie pan może - co to jest rozdwojenie osobowości?   Łukasz Jasiński 
    • Jodła stuletnia rzekła do pąsowej róży: Ja przetrwałam śnieżyce, nawałnice, burze, Przetrwałam huragany i zimę stulecia, A twój powab zapachu, nektaru i kwiecia (Mówię to nie złośliwie, lecz ze szczerą troską) Nie przetrwa dwóch dni błota, wichru ni przymrozków. Cenne wprawdzie jest piękno, kolorów wspaniałość, Lecz liczy się naprawdę – solidność i trwałość. Słuchała tego róża, wzruszając płatkami. I odrzekła: Sąsiadko, mówiąc między nami To rozmaicie bywa w życiu naszym ziemskim, Niezbadane są bowiem wyroki niebieskie. I przyszła nawałnica, uderzył huragan, Z nieba spadł deszczu kocioł, gradu pełny sagan. Rankiem dnia następnego, róża oraz jodła, Które burza pospołu ku ziemi przygniotła, Leżały razem w strzępach, smutno i żałośnie, Tak to czasami bywa o karpackiej wiośnie, Ale przestrzec tu muszę zuchów oraz śmiałków, Że na całej planecie tak bywa – pyszałkom…
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...