Samotność

[Pysia1996]

Dopadła mnie
Trzyma mocno w zacisku swych rąk
I nie puszcza
Patrzę w niebo siedząc w swoim pokoju
Smutno mi
Nie mam się do kogo zwrócić wszyscy się odwrócili
Przykro mi
Łzy wypłukują całą krew w środku
Przerywam ból
Odchodzę z walizkami do nikąd

[Rihtik Stempelek]

Zrobiło mi się tak przykro...

Mam nadzieję, że wkrótce nikt już nie napisze czegoś podobnego... choćby najlepiej dobranymi i zestawionymi słowami w formę wierszem zwaną...

Na pociechę poskładała się we mnie taka kompozycja:

Całe Pismo jest natchnione przez Boga
- użyteczne do prostowania rzeczy - {2 Tym. 3:16, NW.
dzięki niemu nie ogarnia trwoga
- samotność także więcej nie podręczy!
Nie zaciśnie na grdyce szponów smutek,
bo z tobą Bóg będzie przez swe Słowo
- zbawienny mieć to będzie taki skutek:
żyć będziesz na zawsze zdrowo i morowo!

Życzę tego... - tak jak sobie.