Dylematy

[anaus]

Zimowy poranek obudził mnie znów
Czy zmienię coś moim wstaniem
Wokół pustka i strach przed nowym dniem
Czy zrobię coś mimo wad ?
Czy znowu coś się stanie ?

Rutyna dnia przeraża mnie i dziwią w radiu słowa
Wstawaj szkoda dnia
Powtarzam je wciąż od nowa
Bo przecież nie tyle wiary i nadziei oddaje mi to zdanie
Co frustracji, żenady, kto żyje tym banałem ?

A gdyby me odejście przyszło kiedyś nagle ?
Czy coś się wokół zmieni ?
Czy coś przegapię czasem ?
Żyjemy z dnia na dzień nie znając sensu drogi
Co kręta jest zazwyczaj i przez przełaje wodzi

A drogowskazów nie ma, na co liczyć trzeba ?
Czy słuchać ów pasterzy co pod osłoną nieba
Lęk nasz potęgują przed wieczną pokutą
Za życia zadaną
Czy znają prawdę całą ?

Chcę zostawić po sobie ślad mały na ziemi
Nie domem, drzewem czy synami moimi
Chcę cząstkę mego ducha wpleść w sztuki namiastkę
By ponad wszystkie czasy świecił coraz jaśniej

By mówił wszem i wobec jak żyliśmy dzisiaj
Co cenione było na co można przysiąc
że miarą wartości nie jest forma zwiewna
Lecz środek prawdziwy co ukryty wewnątrz

[Judyt]

przeczytałam, J.

[paper_doll]

Zmieniłabym nick w pierwszej kolejności, ktoś jeszcze spróbuje odczytać z polskofrancuska...

A tekst - jest wiele perełek, np.: "Co kręta jest zazwyczaj i przez przełaje wodzi" albo to "Bo przecież nie tyle wiary i nadziei oddaje mi to zdanie Co frustracji, żenady, kto żyje tym banałem". A to np.: "Lecz środek prawdziwy co ukryty wewnątrz" takie... wielowymiarowe. Bo przecież środek też może być na zewnątrz...

Wolę, gdy Autor przed zamieszczeniem tekstu, wcześniej go czyta.

P.

[Smok]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie przeczytałem

[adam_bubak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

widzę, że autor zastosował tę zasadę przy pisaniu tekstu
szkoda tylko, że i "środek prawdziwy" jest równie pusty, co forma

[anaus]

Przyjmuję krytykę ...