Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Samotność
Cisza wszędzie
Ciemność wokół
Myśli zatrzymane w pędzie
I niknące w gęstym mroku

Samotność
Smutek w bezsenną noc
Łzy płynące jak rzeka
Bezsilność, całkowita niemoc
A życie z rąk nam ucieka

Samotność
Samotne dni i wieczory
Z ludźmi, ale bez ludzi
I świat w czarno-białe kolory
Niepotrzebnie Bóg się tak trudził

Samotność
Jak cela zamknięta
Na życie nadziei - koniec
Przechodzisz wciąż z piekła do piekła
W pogoni za szczęściem toniesz

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Choć to nie warsztat, pokusiłam się o zapis subiektywnego odczucia. wyłowiłam to, co dla mnie istotne. zaznaczam, że to tylko moja koleżeńska sugestia a wiersz całkowicie Twój :) zrobisz jak zechcesz.

Samotność
Cisza
Ciemność

Myśli zatrzymane w mroku
bezssennej nocy
Łzy bezsilność i niemoc
A życie wciąż ucieka

Samotne dni i wieczory
Z ludźmi ale bez ludzi
świat czarno-biały
z piekła do piekła
gonisz za szczęściem
toniesz

Niepotrzebnie Bóg się tak trudził

serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Dziękuję za dobrą radę.
To co napisałaś ma swój urok, ale jednak to nie mój styl...
i jakoś mi nie pasuje do tego wiersza.
Wybacz proszę ;]
Pozwolisz jednak, że zostanie tak jak jest ;]
Również pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @KOBIETA   ulala.   piękny wiersz.    przytłaczająca, dwoista natura miłości, która jest jednocześnie przyczyną cierpienia i jedynym ratunkiem.   relacja, którą opisujesz jest mroczna i niebezpieczna, ale ostatecznie okazuje się niezbędnym elementem istnienia.   Dominiko. Twój wiersz rozdziera duszę. Jego piękno tkwi w plastyczności i obrazowaniu które przenikają do ostatniej cząsteczki DNA.   super, piękna Dominiko :)    
    • Noc wyrzeźbiła nas cieniami. Rozbijam pragnienie czerwieni  w ażurowej pustce ciał, szminkując usta lepką krwią.   Chcesz mnie pochłonąć.? Wypluwam okruchy ciebie karmiąc mrok. Smakujesz …za blisko, za głęboko.! zostaw mnie.!    ……….   A kiedy twoje oczy błękitnieją, jesteś moim światłem.!
    • @KOBIETA   dziękuję Dominiko :)   uśmiecham się do Ciebie anielska dziewczyno :)))    
    • @LeszczymAni to, ani to :) To raczej codzienna praktyka :) Pozdrawiam:)
    • Dziś bardzo ważna uroczystość, czas się przyszykować  Ciekawe kto dziś się będzie bawić i ze szczęścia skakać  Zakładam elegancki czarny garnitur, by wyglądać schludnie Patrzę na zegarek, muszę czasu pilnować czujnie Dziś moja uroczystość, wypada być przed gośćmi  Nie chcę psuć nastrojów, napędzać ich w złości  Za godzinę się zacznie, wyjeżdżam już do celu Trochę mi tu ciasno i brakuje mi tlenu Już dotarliśmy na miejsce, wynoszą mnie panowie Niosą mnie jak króla, bym swój dzień spędzał cudownie  Goście już się zbierają, stoją przed miejscem Trochę szlochając, nie wierzą gdzie jestem  Wchodzą do środka, spędzić ze mną czas Podchodzą do mnie i żegnają się ostatni raz
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...