po krawędzi słowa wędrujący

[Ran_Gis]

dokwita Czerwiec
świeże chmary ptaków
wzlatują w jaśminowe powietrze
trwa obrót dni nocy
barczystych wysokich
gęsta trawa się uniosła
po przejściu słonecznego wiosła
sączą się sady owocami czereśni

nie uchylaj okna pamięci
nie wypatruj w chmurze głosów
nie nasłuchuj
w tamtej czaszce pusto
struną dzwięku potrącone
zafalowało w ramie lustro
między nami wzbiera
cisza obcych godzin

dwa jednym wiatrem gnane ptaki
poleciały w różne strony
odeszły od siebie w słońcu
w otwarte morze wspomnień
dwa papierowe okręty

głoski ostatniej szukam
co ulotnością w wierszu skrzepnie
po krawędzi słowa wędrujący
optymistycznie głuchy ślepiec
pod stopami którego
kamień począł szumieć

z dna skrzyni
pora namiot wydobyć
z latem wynieść się w bezkresny pejzaż
poprzeciągać z Nowym

[Libra Send]

Nowa odsłona Rana :-)

[Ran_Gis]

-niech będzie, nie będę się zasłaniał..

poz R

[Bronisław Jaśmin]

Taki styl bardzo mi się podoba. Widać, że wena zaniosła pod niebo. Pozdro

[Ran_Gis]

- fajnie że zajrzałeś dzięki !

Ran