symbol miłości a może coś więcej niż symbol
-
Ostatnio w Warsztacie
-
_M_arianna_ 5 116
Co wydarzyć się miało,
to się wydarzyło.
Co zakończyć się miało,
to się zakończyło.
Edytowane przez _M_arianna_ (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 17 odpowiedzi
- 540 wyświetleń
-
- 17 odpowiedzi
- 259 wyświetleń
-
- 16 odpowiedzi
- 283 wyświetleń
-
- 12 odpowiedzi
- 327 wyświetleń
-
- 12 odpowiedzi
- 453 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez mariusz ziółkowski · Opublikowano
@andreas @andreas Dziękuję za spojrzenie na wiersz i również pozdrawiam -
Przez aff · Opublikowano
pan czas piękny w nas przyozdabia sny czasem zbyt późny wydaje się ci piękny w nas *** Chmara owadów Wiruje u szczytu dnia Bezchmurne niebo * Prosimy Cię, Boże — każdy dla siebie o rąbek kołdry, która przykrótka. Za dobre wczoraj, wyraz na ustach przekazywany w cyklu pokoleń. My, z lepszych genów wszyscy stworzeni, bo przetrwaliśmy, bo wciąż żyjemy. Czy tu pożyczyć, odwaga wypada, rozmiaru kołdry, która nie spada? Czym się mogłabym dzielić w szczęściu, by nikt nie zdarłszy jej, nie szkodził dzieciom? Zaczęli strzelać i bić w kościele… Uwierz mi, cieszę, ja też się cieszę. 1.01.2025 -
Przez Ewelina · Opublikowano
@andreas tak, myślę że jest w tym sporo racjiZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Pozdrawiam -
Przez Piotr Samborski · Opublikowano
Przychodzi taki czas, gdy świat zdaje się rozpadać na drobne kawałki, a bliscy, którzy kiedyś byli naszym schronieniem, stają się jak cienie, które rzucają chłód zamiast ciepła. To czas, gdy codzienne chwile nabierają innego, bolesnego wymiaru – nieoczekiwane konflikty, odizolowanie, choroba, która zdaje się rozrywać nie tylko ciało, ale i duszę. W tym chaosie, gdzie każda scena wydaje się niezrozumiała i absurdalna, pojawia się niewidzialna nić prowadząca do czegoś więcej. Człowiek wchodzi na ścieżkę, która wiedzie go przez leśne ostępy – samotne spacery pośród drzew stają się rozmową z ciszą, odpoczynek nad rzeką przynosi ukojenie, a każdy kamień na drodze staje się znakiem, że ból nie jest bezcelowy. W tych chwilach, choć początkowo pełnych samotności i zwątpienia, zaczyna się odsłaniać głęboka prawda: życie nie jest przypadkowym zbiorem zdarzeń, lecz misterną układanką, w której każda trudność prowadzi do przebudzenia. To właśnie wtedy, w milczeniu natury, człowiek odnajduje odpowiedzi, których szukał całe życie. Dostrzega, że upadek był tylko początkiem lotu w nowe przestrzenie – przestrzenie pełne miłości, zrozumienia i akceptacji. Wszystko, co wydawało się nie do zniesienia, zyskuje sens, a serce zaczyna bić w rytmie harmonii ze światem. Bo przebudzenie nie przychodzi w ciszy wygodnego życia, ale w huku burzy, która oczyszcza wszystko, co nie było prawdziwe. I choć na początku wydaje się, że tracimy wszystko, w rzeczywistości zyskujemy to, co najważniejsze – siebie. -
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
@Leszczym - @Poezja to życie - dzięki -
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpg.f6502cb1a7651ad2d42b9a9d4f8fd769.jpg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się