Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

to nie dąb
Bartek był moim bratem
laliśmy się po łubach
a matka prosiła do stołu
i błagała o spokój

rozgałęziliśmy się
on tam
ja tu
ona obrastała mchem
i to było naturalne

gdy zanosiłem się samotnością
nie dzwonił telefon
dzwoniło mi w uszach
od pustostanu dni
nie mogłem się opędzić
od powietrza pełnego strychu

spotkaliśmy się przy trumnie
kolejnego ściętego drzewa

Opublikowano

Czy "łuby" to jakiś sprytny manewr, nieznany mi wyraz czy literówka? Co by nie było - niezły jest ten tekst. Nie podoba mi się to "kolejne ścięte drzewo". "Nie mogłem się opędzić" też bym wyjęła. Nastrój jest. Rób, jak chcesz. Pozdrawiam. Elka.

Opublikowano

Ja bym nic nie wyjmował, wszystko ma tu sens. A łuby są świetne, zabiegi z telefonem i samotnością, cała treść zresztą porównywana do natury bardzo udana. Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam

Opublikowano

Długowieczność i potęga drzewa w zestawieniu z kruchością ludzkiego żywota - wypadła świetnie, Rafale.

"Nie mogę iść dalej bez ciebie..."- tak mniej więcej zaczyna się piosenka "Chanel"
i tak właśnie sobie skojarzyłam w tytule, żeby pamiętać...

Wiersz odbił się we mnie głębokim echem i zostanie.
Pozdrawiam serdecznie, Grażyna.
:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...