I nastała noc

[Lady_Supay]

Na dach świata weszłam bezszelestnie,
By księżyc podglądać z ukrycia.
Już pierwszym spojrzeniem
Zgasiłam światło,
Aby wędrówkę jego przyspieszyć.

Kończyłam kolejny dzień,
Każdy ,siłą mroku, krótszy od wczoraj.

Noc właśnie odkrywała
Przede mną swe wdzięki,
Gdy oddychałam jej zapachem
w preludium jesieni.

Pachniało już liściastą porą,
Kiedy teatralnym gestem
Odgarnęłam ciemność z czoła,
A wiatr w moich włosach wirował
I tańczył, gdy palcami
Przeczesywałam ziemię
Dotykając gwiazd.

Na plantacji mej wyobraźni
Sadzonki uczuć tonęły w poświacie,
a Ty, nagle złudzeniem się zdałeś
Zaklętym w milczenie.

Upajałam się tym poematem zmierzchu,
W którym jasność przez czerń przenikała,
A wszystkie barwy schowały się w cieniu
Zachodzącej rdzawo życiodajnej siły.

I nagle
Stało się .
Spadły wszystkie słońca
I zgasły księżyce
Pośród gwiazd sparaliżowanych
Nieoczekiwanym mrokiem.
I zamilkła cisza,
I ustał wiatr,
I ucichł świerszcz,
I otworzyło się niebo,
I ziemia pękła,
I lawą wpadła do wody,
I spaliła ogień,
I bezludną wyspą się stała
Na oceanie bezkresnego nieba.
I nastał czas spokoju,

Idę tam, gdzie nie ma światła,
Od snu do snu
Tam gdzie dziś,
Dzisiaj zaczyna się ,
A jutro jest przyszłością.
Tam, gdzie noc, czarnym atłasem
Sen mi pościeliła
I śpiewa kołysankę
O dniu minionym
I o dobrej nowinie…

[anuncja em]

Moim skromnym zdaniem jest tu materiał na dwa odrębne wiersze... pierwsza część, wyraźnie odzdzielona - podoba mi się, choć ten wirujący wiatr odrobinę banalny mi się zda...
Pozdrawiam serdecznie
an.em