niebieskim

[Rif Notsel]

wołam krzykiem, który się wznosi
ponad niebem, w zielone oczy
niebieskim, co go nie sposób zapomnieć
wspomnieniem, co słońcem po mnie
wschodzi do góry nogami
jak rak, co żaglował słowami
do tyłu szedł, jak łza
co niebem błękitu, gdy ja
wciąż lasem tak skromnie
gdy nie potrafię zapomnieć
krzykiem wołam, co gwiazdy oznacza
kometą , co ciągle powraca
Twoimi pięknymi słowami
myślami, co ciągle są z nami
jak te konie w galopie
żar słońca niosące w ukropie
drogą po niebie Twym kroczy
zapatrzone odbicie wprost w oczy
pocałunkiem, dotykiem wody
co była dzieckiem urody
krasy, co życiem była
miłości ... wspomnieniem
odżyła
...
wspomnieniem jakże niebieskim
tak od deski do deski
całusem w zielone oczy
które istnienie jednoczy

[Libra Send]

Wszystko ma swój sens, żeby zdać sobie sprawę z pewnych rzeczy i zrozumieć, często trzeba poczuć - tak do głębi, do trzewi, do przejmującego bólu serca.

[Rif Notsel]

... do głębi ...
pozdr. Rif