zwierciadło duszy

[Rif Notsel]

zwierciadło duszy odbiło mą miłość
jak sokół ujrzałem ogromne pragnienie
nieskończenie wielką potrzebę kochania
widziałem moc, która w niej drzemie

dostrzegłem uczucie, które życiem rządzi
które w ruch wprawia machinę istnienia
zobaczyłem siebie jak w sennym zachwycie
doprowadzam miłość do wrzenia

magicznym lustrem poczułem jej zapach
kryształem czystym mówiła mi - "masz"
byłem bezbronny trwając w jej objęciach
gdy ustami nadziei całowała twarz

zobaczyłem w końcu jak bardzo kocham
jak bardzo jestem w kaftanie niewoli
wariat szczelnie rozsądkiem cały owinięty
by nie czuł jak bardzo to boli

jak boli tęsknota i brak tego jabłka
co połową piękniejsze i wieczną zagadką
na gnieździe serca usiadło jak pisklę
gdzie miłość lustrem odbita mu matką

[Libra Send]

Myślę, że właściwie uchwyciłam intencje. Twoje wiersze są energetyczne - odpowiada mi taki sposób pisania.
Mam świadomość, że emocjonalnie podchodzisz do tych strof dlatego początkowo miałam ugryźć się w język, ale dla dobra sprawy zasugeruję Ci jedną drobniutką zmianę w 4 zwrotce 3 wers:
"wariat szczelnie rozsądkiem owinięty" - poprawi płynność czytania przez co odbiorca nie będzie koncentrował się na formie lecz na treści :-)

[Rif Notsel]

cudownie poprawiasz ... :)))
pozdrawiam ... Rif