Tren

[Mynia Ma]

1 Odeszłaś……
ze świątyni ciała
Twoja dusz uleciała

Twe usta już nigdy nie wysilą się do wypowiedzenia słowa
Nie uśmiechnie się twarz w cierpieniu
Nie wypalisz papierosa zapomnienia
Nie będziesz siedzieć w osamotnieniu.

2 Odleciałaś…….
jak poranny wietrzyk otuliłaś bolejące ciało
i przez szpitalne okno tchnienie w górę odleciało

Tego dnia jechał czarny karawan
a w nim Twoje ciało
choć drzewa zakwitły
i wokół było tak biało.

4 Znikłaś……….
lecz tylko dla tego świata
choć na nim przeżyłaś piękne życia lata
nie był to cel ani początek
choć pusty zostanie mego serca kątek

Wszyscy wspominają o tobie
jako niezwykłej ciepłej osobie
lecz czas pędzi szybko
ludzie zapominają
i tylko chmury płaczą
gdy dzień ten wspominają.

(dedykacja babci Jasi)

[Hauru]

Niestety bardzo pobieżny tren; co znaczy że mało w nim spiritum a za dużo słów.
Kolejne niestety kieruje do zużytych fraz po które już sięgano w poezji tak często że nie mają one w sobie już żadnego ładunku emocjonalnego. Używanie zwrotów jak "świątyni ciała", "papieros zapomnienia", "chmury płaczą" można postawić na równi z 'dzień dobry' i 'Jak się masz'; zupełnie bez-emocjonalnymi konstruktami. Jedyny plusik idzie dla "choć drzewa zakwitły i wokół było tak biało"

Cytując z innego trenu, to kompozycja jest "jak trumny w rozwalonym kościele, gdzie Chrystus roztrzaskany i oczy jego - rany." [K.K. Baczyński] Taka mała tragedia.

[henryk_bukowski]

...skoro to dla Babci...to ja bym napisał to tak:

odeszłaś ciałem
lecz dusza twa żyje



i choć ustami nie mówi
to w sercu mym biją
dzwony słów
skąpane w ziemskim
łez żalu
wspomnienia
malują
obrazy twej twarzy
w drzwiach domu
i jak stoisz w oknie
zapatrzona w niebo
rozpogodzona
miłością

to wszystko żyje
widzę i czuję
tak bardzo tęsknie

-pogładż mnie po głowie

-raz jeszcze

-wiem że teraz nie możesz

-wiem

-zrobisz to we śnie




-coś w tym stylu,choć wybacz że naprędce...treny na razie sobie odpuść-pozdrawiam henryk