Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pory roku

cogito13
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

cogito13

cogito13

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Już koniec lata.
Targany nicością,
upojony bezkresem nieba
- stoję po kolana zanurzony w grzechu.
Ostatni żółty liść,
kołysząc się leci w dół.
Klucz dzikich gęsi,
koło zatoczył... i zniknął
głośno gęgając za lasem.
Wciąż widzę twoje smutne oczy,
czuję dłonie splecione...nasze.
Jesień... potem już zima.
Kolejna zima bez ciebie.
Szron na mym sercu osiadł,
ptaki siedzą na naszym drzewie.
myślami często wracam...myślę
- czy ty wciąż masz wiatr we włosach?
Kolejna wiosna,
deszcz ze łzami się miesza.
Dni biegną
- początek lata.
Już się nie uśmiechasz ...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Toyer
      Piekielna i Niebiańska Wena

      Przez Toyer · Opublikowano

      Zamówiłem z piekła Wenę prosto od samego diabła dostarczył anioł kurier zapłaciłem duszą za pobraniem mam czternaście dni na zwrot potestuję poużywam potem zwrócę oszczędzę duszę i znów zamówię zamawiam też Wenę z Nieba zawsze płacę duszą przelewem Bóg nie przyjmuje zwrotów nie żal duszy na Niebiańską Wenę
    • markchagall
      Pory

      Przez markchagall · Opublikowano

      Pory roku są dla nas metaforą Cykliczności świata Życiowych okresów Stanów ducha. Przyszła jesień jako metafora Przemijalności Smutku Depresji. A mi szarość nieba nie przeszkadza Nie przygnębia bardziej Nie odbiera ducha. To środek lata mi przyniósł jesień i bezśnieżną zimę -w jednym. I trwam w tym stanie dwóch pór roku Melancholii i nostalgii Niezależnie od aury pogodowej Od klimatu i szerokości geograficznej. To wspomnienie pewnej jesieni i zimy Przeszkadza szarością Przygnębia bardziej Odbiera ducha. I choćbym żył teraz pod niebem słonecznym Pomiędzy cykliczną wiosną i latem Czułbym aurę Tamtej jesieni i zimy.    
    • Alicja_Wysocka
      Niecodzienny atypowy nieznajomy

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Azraell Wiersz mroczny jak Twój nick, Azraelu. A przecież dzień dziś jasny, aż się prosi o trochę ulgi. Musiałeś naprawdę zaciągnąć słońce do piwnicy, żeby napisać coś tak ciężkiego? Choć… przyznam, wyszło przejmująco.
    • Alicja_Wysocka
      Koszmar

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Stukacz Zastanawiam się, czy nie warto byłoby rozbić to na kilka zdań, bo przy tak długiej frazie wiersz trochę traci oddech - choć klimat pozostaje mocny.
    • Alicja_Wysocka
      Wiem

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @kano Wiersz jest bardzo liryczny, miękki w brzmieniu, pełen tęsknoty - wszystko w nim płynie spokojnym rytmem. Zastanowiło mnie tylko jedno słowo: „szwędzą”. Wiem, że jest poprawne, ale ma dla mnie odrobinę potoczny, szorstki odcień i przez to wybija się z całej delikatnej tonacji wiersza. Może to tylko mój odbiór, dlatego zapytam - czy użyłeś tego świadomie, jako kontrast? Pytam z ciekawości, bo reszta jest tak subtelna, że to jedno słowo od razu zwróciło moją uwagę. Bo jeśli ma być koniecznie do rymu, to znalazłam jeszcze słowa błądzą  snują   krążą  migoczą przemykają

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...