nadzieja

[Rif Notsel]

gdy ponad czegoś tak pragniesz
torturą dawana nadzieja
łamane kołem marzenie
jednego dnia wiatrem w żagle
drugiego wrakiem na dnie
rozbudza i tuli
zabija i męczy
wciąż dźwięczy
wciąż dźwięczy
gdy oczekujesz aż spadnie
jabłkiem z drzewa
w kwitnącym sadzie
białym kwiatem
słońca światłem
w nieba wodospadzie
rozłupana łupiną
orzecha
gorzką skórką
polana sokiem
z pomarańczy
już nie tańczy
już nie tańczy

[Hauru]

Ciężko zrozumieć co wiersz ma przekazać. Widać że jest to coś abstrakcyjnego jednak abstrakt tego wiersza czyni go absurdalnym i niestety nie w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Widać bardzo proste spójności: "torturą" i "łamanie kołem", "wiatrem w żagle" i "wrakiem na dnie". Ciężko powiedzieć czy to dobrze że jest jakaś spójność czy nie, bo choć w swoich małych grupach mają one sens, z perspektywy wiersza wszystkie te metafory są zbyteczne, a niestety z tych metafor ten wiersz się składa.

[Rif Notsel]

metafory wymyślono dla wierszy, więc ten się z nich też składa... a chodzi tu o to że, albo nie dla Ciebie go uproszczę, ok?
czytaj:
nadzieja jest
nadziei nie ma
i tak na przemian
........
lepiej?
no, to okk...:)
pozdr Rif