Zapomniani

[Susan Oksoleiz]

Wyście nade mną ,
swe skrzydła rozpostarli,
lecz tak mi smutno ogromnie,
a śmierć płynie także po mnie.
Gdzie wasze blaski promieniste?
Które odstraszały złe demony strachu.
Gdzie wasze serca ogniste?
Zaganiające do kościoła gmachu.
Przeciw mnie ludzie trwają w złości,
ja przed oczyma,
mam obraz waszych połamanych kości,
które przyozdabiają cudne pobojowisko,
a może....
przyśniło mi się to wszystko...