Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

malowniczo i ciekawie, ale nie wiem, czy o bliznach opowiada się się sennym śpiewnym głosem. najbardziej jestem ciekawa wykonania pierwszej strofki ;) być może brak mi wyobraźni by odpowiednio brzmieniowo sobie zinterpretować tekst.

z zainteresowaniem
pozdrawiam :)

Opublikowano

Beatus: (nie wiem, czy nie Beatusie, przepraszam).

Opowiadało się, opowiadało. Szeptać można o wszystkim. O bliznach także. Sennie i śpiewnie, bo skoro się zabliźniły, dlaczego nie? Zapewniam.
Pozdrawiam cieplutko, serdeczne dzięki za rewizytę.

Para:)

Opublikowano

Jacku:

Pięknie, z muzycznym motywem, jak w moim wierszu. Cudnie mi dopowiadasz tę treść.

Cieplutko dziękuję. Warto było nie spać całą noc, żeby zobaczyć świt, i doczekać takiego komentarza pod wierszem.

Para;)

Opublikowano

Skąd ból w tym wierszu i skąd strach? To tak ludzkie, że prawdziwe. Bardzo do mnie przemawia.
I liryczne jak nie wiem co :) Trochę jak Gałczyński.

I "strach ponad to życie", nie życie ponad strach!

I jeszcze wciśnięta gdzieś anatomiczno-liryczne podejście do wnętrza człowieka, który przestaje w ten sposób być tylko tym, jakim go inni widzą i jakim się widzi w lustrze. Nie jest już trójwymiarowy, ale... multiwymiarowy ;)

I co to za drugie usta? I jak słodkie i chłodne są kropelki brzasku!

Ojej.

Pozdrawiam :)

(No i rytm szczególny, bardzo śpiewny.)
(Szkoda mi tylko braku jednego rymu.)

Opublikowano

Agnieszko:

Domyślam się, że chodzi o parę rymów przybliżonych:"jutrem - preludium". Jest to rym przybliżony.
Dokładne rymy bywają gramatycznymi częstochowami. Tak jest lepiej.

Dzięki. Nie będę już grzebać w tym tekście, ale doceniam muzyczne ucho.

Cieplutko,

Para:)

Ps. Chyba, że masz obiekcje wobec innej pary rymów?

  • 8 miesięcy temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Ja nie mogę!... Ten wiersz jest arcygenialny!... Małe arcydzieło!... Zazdroszczę Ci Twojego talentu!
    • @Migrena Niestety obawiam się że masz bardzo dużo racji...   Gdy w okrągłą osiemdziesiątą rocznicę wybuchu Powstania warszawskiego zajrzałem do Internetu nie małym szokiem było dla mnie z jaką łatwością wielu anonimowym internautom przychodzi obrażanie powstańców warszawskich...  Poza anonimowymi internautami wielu blogerów czy publicystów w osiemdziesiątą rocznicę wybuchu Powstania warszawskiego otwarcie postawiło tezy że ,,bohaterstwo Polaków było zmarnowane, bezsensowne, głupie, naiwne i niepotrzebne" że ,,polscy dowódcy podejmujący decyzję o wybuchu powstania byli politycznie nieudolnymi idiotami” i liczne inne tym podobne obraźliwe komentarze pod adresem bohaterskich powstańców warszawskich … Ktoś może powiedzieć że to tylko internetowe trolle, którymi nie warto się przejmować, ale moim zdaniem problem jest dużo głębszy…   Wcześniej gdy na jednym z forów internetowych dla pasjonatów historii postawiłem ryzykowną i dość kontrowersyjną tezę, iż (cytując dosłownie z pamięci) „Średniowieczni Wiślanie byli plemieniem znacznie starszym i lepiej rozwiniętym od plemienia średniowiecznych Polan”, jakiś kompletny ignorant i półgłówek obraził mnie na rzeczonym forum wyjątkowo chamskim komentarzem, który zacytuję tutaj dosłownie z pamięci… „Jak myśmy w Wielkopolsce budowali grody, to wy zasmarkane krakuski jeszcze z drzew nie zeszliście! A Niemcy to jeszcze wtedy siedzieli w epoce kamienia łupanego”. Tak… Przyznasz Szanowna Migreno że poziom ignoranctwa i niewiedzy tamtego znanego mi tylko z  pseudonimu internauty był wręcz porażający… Brak słów na taką porażającą głupotę…  Brak słów…   Pozdrawiam smutno...   @Jacek_Suchowicz Dziękuję... Pozdrawiam smutno...
    • Też się zapuszczam w lecie:)
    • ponad wierzchołki jodeł i sosen szybują myśli nieokiełznane lotem skowronka zaklęte w lazur w zielony szmaragd oprawione tuż nad łąkami ciszą spowite muskają maki chabry kaczeńce w szemraniu wody w wątłym strumyku zauroczone modrym spojrzeniem na palcach biegną na skraj polany zajmują miejsca pod paprocią i zaglądają w oczy poziomkom zanim świetliki rozpoczną taniec wystarczy tylko że przymknę oczy by powróciły z zielonej głuszy w błyszczących oczach widać gwiazdy /gdybyś nie wiedział...mówię o Tobie/          
    • czy jest sens nadawać chwili życia piętno ideału ciężar starań i nauki i traktować je jak całość? czy jest sens wtórować prawu - respektować co właściwe, skoro jutro jest niepewne a co teraz ledwie ckliwe? czy przejmować się spojrzeniem - honorować konwenanse, jeśli jestem tu na moment - jak nie chwytać każdej szansy? co właściwe to stworzone, nie z instynktu, a z rozumu - z tego chwała jest jednostce, a pogarda rytmie tłumu...       _
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...