Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Komuś i sobie

WiJa
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

islamic

islamic

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



;)
Ta sama uwaga, co do antona. Pozdrawiam

"Niekiedy milczenie równoznaczne jest z cynizmem"

;)

Chociaż tylko niekiedy, bo innym razem z czym innym jest milczenie równoznaczne ;)
WiJa

WiJa

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Znajome na pewno, ale jeżeli już coś tu jest bezmyślnym stękaniem, to nimi są na pewno Twoje komentarze. Zresztą sam porównaj moje wiersze i moje komentarze z Twoimi komentarzami, to jasno zobaczysz, co jest czym (jeśli nie możesz sobie tego uzmysłowić). Pozdrawiam
WiJa

WiJa

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Powtarzasz się i to nawet maniakalnie, ale czy można Ci się dziwić. Bo jakże się tu komuś dziwić za powtarzanie się, kto i tak najchętniej robi za cień, ostatnio samego H.Lectera. Ale nie ma w tym żadnej tajemnicy, tylko jest Twoje podlizywanie i wdzięczenie się niemu (czyli Lecterowi). Gratuluję i pozdrawiam.
  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gosława
      z pewnością

      Przez Gosława · Opublikowano

      @Radosław dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Gosława
      Łopi z cyklu Stworza

      Przez Gosława · Opublikowano

      tam gdzie kraniec wsi pod starą bieloną jabłonką co ją przed koziołkiem ojciec wapnem wysmarował porodziłam cię córko z boleści ty przyszłaś i znoju na nieszczęście w rodzinne strony mory i wiepierze przywołując mówili z czepka wyjęta Przeklęta drżąca jak wątłe źdźbło na wietrze w podkurczonej piąstce dzierżąca życiodajną pępowinę na cóż ci było świata ogladać po trochu ścierałam wnętrznicę wkładając do mleka proch cichoj no cichoj dziecino sześć sióstr sześć świec makiem obsypana sukienka
    • Omagamoga
      Światłem

      Przez Omagamoga · Opublikowano

      Skryte w Słowie ZŻycie Przyrody Z Duchem Światłem W Niewiedzy Widzenie Pozazmysłowego Świata Dusza z Dushą Się Splata  Wszystkie Wymiary I Przestrzenie  Przejawy Życia i Śmierci    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           
    • KOBIETA
      Kręci mnie męski charakter Spotkanie po latach.

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski   :))) pyszny wiersz !  uśmiecham się:)))    
    • Tyrs
      Washington Avenue Bridge w Łodzi

      Przez Tyrs · Opublikowano

      Zima tego roku sroga jak na podgrzewany klimat, muszę kupić buty, sweter i coś jeszcze, co wie tylko żona - targa mnie po kontuarze. Grubosz przemarzł, stojąc na tarasie. Nic mi się nie chce – poza piciem herbaty, wanilia wypełnia dom aromatem, miło.   W lutym wybieram się na południe – tam wiecznie trwa koncert cykad i niebo przejrzyste – łatwiej ułowić Boga wzrokiem, tutaj pluskwiaki gryzą mnie w dupę w podrzędnym hotelu. Srogo – jak mówi profesor.   Dostałem sms – kurier twardo wyznacza godzinę, czekam, patrzę na dziurę w ścianie, gdzie wieszałem obrazek, szkic nieudany, ale własny – jest coś miłego, jak wanilia, w tworzeniu.   Myśli o samobójstwie leczę – odłożyłem odciętą głowę na półkę, niech stoi. Wygląda dobrze obok Lowella - w wierszach lubię niepokój; przeczuwał atak serca, jak każdy samobójca – nie zdążył, to pewne.   Lit w normie – sprawdzałem, dudni mi w żyłach, drga, nie umiem nawet pisać. Lekarz gryzmoli coś, zanim wyda receptę. Niech pan da znać – na pożegnanie. Dam. Warto mieć klasę.   Gorzej z Berrymanem. Oglądałem most, miasto skute – jak u nas – zimą.   Minneapolis – etymologia złudna, piszą, że nazwa pochodzi od wody. Człowiek na starość wymaga opieki, nadmiernej dbałości, kąpania prawej, potem lewej nogi, to męczy.   Jestem zmęczony, fakt – zakładam głowę na szyję i patrzę w lustro. Bruzda. Podbródek. Oczy. Całość nad wyraz logiczna – a jednak coś nie gra, utyka, próchnieje jak czas zgubiony, drobny receptor - niewydolny, skrzywiony. Serotoninowy skrzat w pięknym ogrodzie życia.   Czytam, pijąc herbatę, pachnie wanilia, miło. Za oknem zima, dam znać,   co dalej.   Co? dalej.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...