Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przecie to tak ogromnie
w gwiazdach się zdarzyć
z Ziemi do łez
zagapić się w Słońce
w dziewczynie zakochać się na zabój
zapach kwiatów w mózgu poczuć
pod twardym brzuchem ciepły piach
przewalające się morze
wskoczyć jak wariat
z wiatrem w pulsujące zboże
śnieg zimą zajadać
..i skrzydła zobaczyć
powracających kluczami na wiosnę
wielkich
białych
ptaków

Opublikowano

Tekst realizuje dwa istotne cele :
- osobisty, będący prezentacją peela (autora) poświadczającą jego nietuzinkową wrażliwość
-społeczny, edukujący osobników z zaburzoną sferą wyborów. Teraz już każdy będzie wiedział, że lepsze słońce, niż deszcz, lepiej leżeć na plaży, niż na asfalcie i buszować w zbożu, niż w supermarkecie...
Brak celu literackiego.
;)

Opublikowano

-oj podkreślasz Dorotko tę..tą.. drobną ortopedię..
a jak tam Twe rzęsy na dziś ładnie podkreślone..?
-pod kredensem byłem i widzę to samo..
-z adresem jak z regresem płynnie się zmienia..
-pozdrowienie się przyda na skrzela i tchawki..
-dzięki za ok.
red bulla.. Ran

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Zamieszane na palecie tak jak lubię, można ganiać "bez celu" dla samege "ganiania" ;))
Pierwszy Twój wiersz który polubiłam od pierwszego spojrzenia.
Plusior się należy :))))))))
Pozdry.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Obudzimy się wtuleni w południe lata .
Na końcu świata, na wielkiej łące .
Ciepłej i drżącej .

Wszystko będzie takie nowe i takie pierwsze.
Krew taka gęsta, tobie tak wdzięczna .
Z tobą bezpieczna nad nami .

Dmuchawce, latawce, wiatr
Daleko z betonu świat....

Znacie ? To posłuchajcie... ;)
Nie przeszkadza mi, jak ktoś sobie mruczy pod nosem "z Ziemi do łez", mam nadzieję, że autorowi również nie będzie przeszkadzać przysypianie czytelnika...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zbrodnia to niepojęta, cios w zdrowe ciało. Jak sięgnąć okiem trup gęsto się ściele, Gdyż milion ryb życie słodkie oddało - Donosi prasa i dzwony w kościele.   Przez wsie malowane, wsie jak Zalipie, Wzdłuż pól chwilę, co świeżo zżętych, Onegdaj z rzek modra, dziś ledwie chlipie, Niosąc tłum stworzeń głęboko śniętych.   Brzany srebrzyste, zwinne szczupaki, Płodne karasie, świnki, lipienie, Liny przecudne, soczyste sandacze, Leszcze powszednie, kiełby, bolenie.   Słodkie ukleje, dorodne sumy, Okoń rozbójnik i rozpiór mały. I wszystkie pomniejsze płotki i ryby, Co brały na chleb i co nie brały.   Kto się zamachnął, lub kto zawinił ? Czy zbój teutoński gdzieś wpuścił trutkę ? Czy alg złotych gromad kłąb się nasilił ? Dmie propagandy gnom w twardą tubkę.   Na głównej, ważnej warszawskiej ulicy, W ciemnych zaułkach, gdzie życie wrzało, Gdzie młyny mielą dni i godziny, Się Państwa Naczelnik i grono zebrało.   Stu gniewnych wyznawców było na sali. Gotowych na rozkaz sięgać po szablę. Naczelnik oznajmił - Autorytet się wali, Autorytet nasz tonie, donoszą kablem.   Gdy mieszał herbatę z orientu, Purwy, Pomyślał potem - To prosta sprawa. Na wpół Robespierre, jeszcze nie Scurvy. Palec swój kładę na czole Zbysława.   Jest sprawa, kto żyw biega na jednej nodze. Trzaskają drzwi, akta wzorowo. Sam Zbysław czerwony, w czerwonej todze, Rozkazał przesłuchać ofiary masowo.   Zeznania kazał wziąć ofiar i świadków. Wystawiał nakazy z miną wręcz wilczą. Złapać mi, mówi, nędznych gagatków. Zbysławie - mówią - lecz ryby milczą.   Zbysław, więc prasie historię przedstawił, O pladze nieznanej w historii zbawienia. Trzasnął aktami, paski poprawił I rzekł w łaskawości - do umorzenia.   Prezes zaś w duchu zaklął dosadnie, Podumał, patrząc na rzekę zza szyby, Cóż, poczekajmy, aż poziom opadnie, Gdyż wtedy wypłyną nam grube ryby.     YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Ładnie.   Pozdrawiam.
    • @viola arvensis Po prostu prostota :D
    • na brzegu pola rosną słowa których nikt nie zebrał cisza przysiadła na ramieniu jak ptak, co nie zna imienia. w zeschniętej trawie słychać drżenie wiatru i coś jeszcze – jakby echo dawnych rozmów nie patrzę w stronę drogi bo wszystkie drogi są teraz ścieżkami światła a pod stopami ziemia oddycha jakby chciała powiedzieć: „jesteś u siebie”
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...