Galimatias

[krowieńczak]

Moje myśli raz mają krótkie nogi kacze,
prychają, lezą i kręcą kuprami
godzinami pochylone nad kaczeńcami,
mlaskają i gdaczą i się dziwaczą.
A raz jak konie, błyskawice,
na łeb na szyję, i z chmur na ulicę
a ja z tumanem zostaję,
a one zagalopowane
i nieba aksamit
kopytami przeorany
pierzyny przekopane
w dole kaczki rozdeptane,
żółcą się jajecznicą.
Drepcę po skorupkach,
co trącą nerwicą
i chrzęszczą mi pod nogami
i kicham w chmury puch,
puch pierzcha,
łeb konia się z puchu wyłania,
ze mnie parska.
Jedna kaczka,
co się przypadkiem uratowała
siedzi mu na grzbiecie,
ze mnie prycha,
a z jej dzioba
wynikają niestworzone rzeczy,
a z kupra
niezłe jaja
i jeden...chwila, moment...źrebak?!
Nie, nie...to świnia jest
żółtkiem umazana
jedzie środkiem jezdni
z krową na barana.

Jak powiedziałam babci Zosi,
to tylko głową pokiwała
i: "oj, córuś, córuś..."
powiedziała.

[Michał Gomułka]

Dzieje się. Dużo ruchu. Nawet miła energia, ale niestety niezbyt okiełznana. Wreszcie trzeba napisać - chaos. Kolokwialnie, jak w Twym liryku? Nawaliłaś tego... ale uśmiechnąłem się. Pewnie tego oczekiwałaś.

[krowieńczak]

Bardzo dziękuję za komentarz, pod którym podpisuję się rękami i nogami i serdeczne pozdrawiam:))

[Mateusz]

cały urok tego wiersza tkwi w tej nieokiełznanej formie i ogromnej rozproszonej, sympatycznej energii ...:)))
pozdr.F. i spółka